Nadzwyczajna dziewczyna z Nowego Sącza maszeruje po wielką sławę. Fani za nią po prostu szaleją [ZDJĘCIA][WIDEO]

Wolność, jaką daje w muzyce sztuka improwizacji przywołuje u niej skojarzenie z pociągającym, atrakcyjnym mężczyzną. Hip-hop i soul to dla niej tak zwany vibe, pulsacja, coś co po prostu płynie… jest powolne, sensualne i uwodzicielskie. Tak o swoim graniu i śpiewaniu z prawdziwą pasją opowiada Zuza Baum z Nowego Sącza, która stała się powiewem świeżości na scenie polskiej muzyki alternatywnej.

Urodziłaś się ze śpiewem na ustach?
-Z opowieści rodziców i dziadków wynika, że od zawsze przejawiałam zdolności, które w mojej rodzinie nie zostały wcześniej odkryte. Pierwsza się taka urodziłam w rodzinie ( śmiech). Recytowałam wierszyki, śpiewałam piosenki, grałam w szkolnym teatrzyku… Oczywiście robiłam to z wielkim przekonaniem, takim, jakie może mieć pięcioletnie dziecko.

Marzyłaś, żeby zostać gwiazdą?
Choć miałam inklinacje do występów, to tak naprawdę marzyłam, żeby zostać naukowcem. Na szczęście z tego naukowca nic we mnie nie zostało (śmiech). W moim przypadku to śpiewanie i artystyczny sznyt można określić słowem naturalność. To po prostu ze mną było.

Twoi rodzice uznali, że te naturalne zdolności trzeba podeprzeć nauką w szkole muzycznej. Jednak to wymaga żelaznej dyscypliny, co jest chyba trudne w przypadku dziecka.
- Rodzice posłali mnie do muzycznej podstawowej szkoły w Zawadzie. Uczyłam się grać na flecie. Na początku wykazywałam zapał i bardzo mi się to podobało, ale potem były z tego problemy i dużo łez. Flet to taki instrument, który chyba nie do końca był mój. Chciałam grać na gitarze, na klawiszach, a więc na instrumentach, przy których mogłabym śpiewać. To było mi bardziej bliskie. Ale rodzice mnie dyscyplinowali. Bardzo chcieli, żebym skończyła pierwszy stopień muzycznej edukacji.

Buntowałaś się?
-Pamiętam, jak mama powtarzała: skoro już się zdecydowałaś, to trzeba to dokończyć. Bywało, że potrafiłam wykrzyczeć rodzicom, że ich nienawidzę za to przymuszanie mnie do chodzenia do muzycznej szkoły, nie wspominając już ćwiczeń związanych z grą na flecie (śmiech). Potem z nielubianym przeze mnie instrumentem byłam bardziej za pan brat i szkołę ukończyłam. Teraz jestem rodzicom bardzo wdzięczna za to kształcenie mojego słuchu i za część wrażliwości, która się we mnie wtedy budowała.

Artystyczne szlify zdobywałaś też w ogólniaku, na scenie Festiwalu Młodych Talentów. Objawiłaś się wtedy jako wielbicielka ciężkiego brzmienia.
- Myślę, że tak Nowy Sącz mógł zapamiętać nastoletnią Zuzę Baum (śmiech). To był czas buntu i eksperymentów. Muzyka, którą chciałam się wtedy zajmować i którą chciałam wtedy tworzyć, idealnie odzwierciedlała mój stan umysłu.

A jaki był dokładnie stan twojego umysłu?
-Miałam w sobie potrzebę wyłamania się z jakiegoś konwenansu. Chociaż zawsze nieźle się uczyłam, to nie było mi po drodze z systemem edukacji. Sama istota oceniania drugiego człowieka przez nauczyciela, była dla mnie w pewnym sensie problematyczna. Miałam takie poczucie nastoletniego niedopasowania do tej rzeczywistości, co manifestowałam też swoim sposobem ubierania się, komponującym się z ciężkim, muzycznym brzmieniem.

Potem były studia w Krakowie, ale nie od razu trafiłaś na akademię muzyczną.
-Moi rodzice chcieli, żebym miała „normalny” zawód, jakiś konkretny fach w ręku. Byli wówczas przekonani, że muzyka może być moim hobby. Zaczęłam studiować filologię francuską, potem spróbowałam sił na psychologii i tak przetelepałam się dwa lata przez życie. Byłam nieszczęśliwa. Kiedy robi się coś, czego robić się nie chce, te rzeczy po prostu nie wychodzą. Spóźniałam się na zajęcia, albo w ogóle na nie chodziłam. Pewnego dnia się obudziłam i powiedziałam sobie, że nie jestem w stanie tak żyć.

I uznałaś, że twoim życiem jest muzyka?
-Tak, ale mój plan nie od razu wypalił na sto procent. Za pierwszym podejściem nie dostałam się na Akademię Muzyczną w Krakowie, ale za to trafiłam na Józefińską, do państwowej szkoły muzycznej drugiego stopnia z drugim stopniem jazzowym. To było fantastyczne miejsce, taki space do rozwinięcia skrzydeł. Spędziłam tam rok, po czym dostałam się na Akademię. Równolegle studiowałam instrumentalistykę jazzową i na Józefińskiej uczyłam się wokalu jazzowego u Judyty Pisarczyk, fantastycznej wokalistki jazzowej.

W swojej muzycznej drodze powędrowałaś od rocka, do jazzu. Wydawać by się mogło, że to dwa przeciwległe artystyczne bieguny.
-- Takim kluczowym momentem w otwieraniu oczu na ten rodzaj muzyki było to, że zaczęłam chodzić na jam sessions, tak różne od tych, w jakich uczestniczyłam wcześniej. To nie były rockowe piosenki grane przez ludzi znających takie kawałki. To była improwizacja, wolność… I choć graliśmy utwory groove’owe i soulowe, to przychodzili tam ludzie, którzy zajmowali się jazzem. Improwizowali, z łatwością poruszali się w świecie struktur dźwięków i harmonii. Mnie to po prostu uwiodło. Zobaczyłam jak bardzo są świadomi tego, co się dzieje na scenie, co się dzieje w muzyce, co się dzieje między tymi dźwiękami. To było dla mnie tak pociągające, jak atrakcyjny mężczyzna (śmiech).

Ciekawe porównanie…
-To było coś, co nie do końca rozumiałam, coś co mi imponowało, do czego trzeba było się przygotować, coś w czym nie byłam dobra, coś co można robić po prostu ad hoc – na odwrót! To właśnie wtedy zrozumiałam, że jazz może być fantastycznym punktem wyjściowym. Chodzi o to, że w momencie, kiedy zrozumiemy czym jest harmonia, kiedy nauczymy się ją słyszeć, słyszymy to w każdym innym rodzaju muzyki. Po każdym rodzaju brzmienia możemy poruszać się z trochę inną świadomością i wrażliwością. I właśnie to postanowiłam zrobić.

Objawiłaś się jako niespokojny, muzyczny duch. W twoich kompozycjach jest soul i rap, w którym łączysz ze sobą inspiracje hip-hopem i jazzem.
-Środowiska muzyczne, jakimi są uczelnie czy szkoły muzyczne, charakteryzują się tym, że jest masa fantastycznych ludzi, z którymi można tworzyć. Zanim wystartowałam z moim projektem „Zuza Baum”, wcześniej była współpraca z zespołem Atlantyda La5er. To właśnie z nimi miałam okazję zagrać kilka fantastycznych koncertów i nagrać kilka naprawdę dobrych singli. To wtedy pisałam swoje pierwsze hip-hopowe teksty, pierwsze rapy, pierwsze utwory okołosoulowe. To były też pierwsze nagrania, które nie miały nic wspólnego z muzyką rockową. Myślę, że gdyby nie ten zespół, który już zresztą nie funkcjonuje, nie byłoby ani Zuzy Baum, ani mojego zespołu The Ancimons, z którymi gram teraz najwięcej.

Co ją uwiodło w tym stylu muzykowania? Który z utworów przyniósł przełom w jej karierze? Jak nie dać się komercji? Jak zdobyć pieniądze na to, żeby być własnym producentem? Także na te inne pytania Zuza Baum odpowiada w rozmowie z Jagienką Michalik.

Cały wywiad można przeczytać w można przeczytać w najnowszym w internetowym wydaniu miesięcznika „Sądeczanin” KLIKNIJ TUTAJ oraz w tradycyjnym, papierowym wydaniu periodyku

Gdzie można kupić miesięcznik "Sądeczanin"?

Nowy Sącz

Księgarnia-Antykwariat BESTSELLER, Nowy Sącz, ul. Sobieskiego 1
Firma Handlowa DANEK, Nowy Sącz, ul. Barbackiego 45
MUSICBAN, Nowy Sącz, ul. Barbackiego 15
Kiosk wielobranżowy, Nowy Sącz, ul. Jagiellońska 23
Spółdzielnia Ogrodnicza Ziemi Sądeckiego, Nowy Sącz, ul. Chopina 10
Sklep Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej, Nowy Sącz, ul. Sobieskiego 22
ADeeM – Dariusz Migacz, ul. Lwowska 66A, Nowy Sącz

Poza miastem

Kamianna: Pasieka Barć Kamianna, Kamianna 17 (gmina Łabowa)
Brzezna: Sklep spożywczo-przemysłowy BEATRICZE, Brzezna (gmina Podegrodzie)
Łącko: Firma Handlowa PASOŃ, Łącko 214
Grybów: SHP SKŁADNICA GRYBÓW, ul, Rynek 1, Grybów
Stary Sącz: Kiosk TRAFIKA, ul. Rynek 12, Stary Sącz
Łacko: QSi Sport Leszek Pasoń

Przypominamy o ofercie prenumeraty naszego miesięcznika, którą można rozpocząć w dowolnym momencie. Po wykupieniu prenumeraty "Sądeczanina" co miesiąc na wskazany adres będziemy wysyłać za pośrednictwem poczty najnowsze wydanie periodyku. Więcej informacji: Bogusława Berdychowska - tel. 18 475 16 26, mail: [email protected]