Dobra książka: H. d'Ornano, "Piękno bez granic" (1)
Przyszedłem na świat w zielonej krainie pól, lasów i stawów czyli w Polsce. Urodziłem się w pałacu w Mełgiewie, w ziemi lubelskiej, 31 marca 1926 roku. Mój ojciec, Guillaume d’Ornano, był na początku lat dwudziestych attaché ambasady francuskiej w Warszawie, w Polsce, która dopiero co odzyskała niepodległość. Pewnego dnia urocza dama, pani Alexandra Michalska, przyszła do niego, by uzyskać wizę do Francji. Aby nie musiała czekać i chcąc jej wyświadczyć przysługę, Guillaume d’Ornano zaproponował, że zostawi jej paszport w Hotelu Europejskim, w centrum Warszawy. Spotkanie odbyło się jeszcze tego samego wieczora. Pani Michalskiej towarzyszyła jej córka Elżbieta, młoda brunetka o zdecydowanym charakterze i miłość od pierwszego wejrzenia połączyła oboje młodych – mój ojciec miał wówczas dwadzieścia sześć lat, moja matka – dziewiętnaście.
Rodzice pobrali się w Warszawie kilka miesięcy później, 21 marca 1921 roku. Było to już drugie małżeństwo polsko-francuskie w rodzinie, po tym, jak mój przodek Philippe-Antoine d’Ornano poślubił Marię Walewską, wielką miłość Napoleona. I pewno nie ostatnie. Maria Walewska wraz z synem będzie świadkiem ostatnich godzin Cesarstwa – w Fontainebleau, podczas abdykacji Napoleona. Pojedzie nawet odwiedzić go na Elbie. Ale ich związek należy już do przeszłości. Maria zobaczy go po raz ostatni w Malmaison, już po klęsce pod Waterloo.
Rozwiedziona ze swoim mężem, hr. Walewskim czeka jego zgonu, by móc odpowiedzieć na awanse Philippe-Antoine’a d’Ornano, młodego pułkownika dragonów, którego spotkała po raz pierwszy w Warszawie w 1807. Ich związek staje się bliższy począwszy od 1812. Philippe-Antoine prosi ją o rękę. Maria odmawia uważając, że nie jest jeszcze wolna, choć odseparowana od męża. Kiedy Philippe-Antoine wyjeżdża na kampanię do Niemiec piszą do siebie listy.
Jako komendant kawalerii Gwardii do obrony Paryża, Philippe-Antoine codziennie spotyka się z Marią. Z chwilą powrotu do władzy Burbonów znowu nalega, by zgodziła się go poślubić. Śmierć jej męża i upadek Cesarstwa usuwają ostatnie przeszkody dla ich związku: zaręczają się w lutym 1815 i biorą ślub rok później, 7 września 1816 w kolegiacie Saints-Michel-et-Gudule w Brukseli.
Piękno bez granic Od Marii Walewskiej do Sisleya, Hubert d’Ornano, wydawnictwo Editions Spotkania, 2015
Dziękujemy Wydawnictwu Editions Spotkania za udostępnienie wybranych fragmentów