Za którym razem samobójstwo się udaje? Oto 10 najgorszych mitów o samobójstwach

1. „Ludzie, którzy mówią o samobójstwie, nie odbierają sobie życia”
Nieprawda. Według licznych autorów od 80 do 85 proc. samobójców ostrzegało uprzednio swoich najbliższych o zamiarze odebrania sobie życia. Zdecydowana większość osób, które popełniły samobójstwo, wcześniej komunikowała swój zamiar w pośredni lub bezpośredni sposób. Być może prawidłowe odczytanie takiego komunikatu pozwoliłoby zapobiec tragedii.

2, „Samobójstwo przychodzi bez ostrzeżenia”
Nieprawda. Desperat zawsze komunikuje swoje zamierzenia albo w sposób werbalny używając słów typu: „wolałbym się nigdy nie urodzić”, „mam ochotę się zabić”, „już niedługo nie będziesz musiał się o mnie martwić”, „wątpię, czy przeżyję”, „wszystko jest bez sensu” albo w sposób niewerbalny, poprzez pogorszenie nastroju, przygnębienie, smutek, brak dbałości o wygląd zewnętrzny, pilne regulowanie własnych spraw, rozdawanie cennych przedmiotów, poszukiwanie pojednania z dawnymi przyjaciółmi, pisanie testamentu, przejawianie obsesyjnych zainteresowań na temat śmierci, chorób śmiertelnych i tematów religijnych.

3. „Samobójcy chcą umrzeć za wszelka cenę”
Nie wszyscy. Jedynie ci, których motywacja ma charakter autentyczny, rzeczywiście pragną umrzeć. Tego typu motywacji samobójczych jest nie więcej niż 65 proc.

4. „Samobójcy nie chcą umrzeć. Pragną jedynie manipulować swoim otoczeniem”
Niezupełnie. Zwrócić na siebie uwagę, na swoje problemy i cierpienie, uzyskać pomoc poprzez próbę samobójcza pragną ci, którzy chcą żyć, ale w innych, lepszych warunkach. Stanowią oni 34 – 48 proc. wszystkich suicydentów.

Czytaj też: Życie rodziców po samobójstwie dziecka: nic już nie będzie takie samo

5. „Poprawa nastroju po kryzysie samobójczym oznacza koniec zagrożenia”
Nie zawsze. Może ona oznaczać, że młodym człowiekiem przestały już targać wątpliwości – żyć czy umrzeć? Zdecydowanie wybrał śmierć i to przyniosło mu wewnętrzny spokój i zadowolenie.

6. „Samobójstwu nie można zapobiec”
Niekoniecznie. Zależy z jakim rodzajem motywacji mamy do czynienia. Jeśli ma ona charakter instrumentalny, a wiec wiąże sie z pewnym dyskomfortem życiowym, wówczas szybkie dostrzeżenie zagrożenia i odpowiednia reakcja mogą zapobiec nieszczęściu.

7. „Osoba o skłonnościach samobójczych będzie mieć je już zawsze”
Niekoniecznie. W niektórych przypadkach skłonności samobójcze mogą mieć charakter reaktywny, sytuacyjny - mijają zatem z chwilą rozwiązania problemu. Bardziej trwały charakter mogą mieć natomiast tendencje samobójcze osób posiadających osobowość suicydalne czy skrajnie pesymistyczne. Jednak i one mogą pomyślnie przejść terapię i uwolnić się od problemu.

Zobacz także: Nie odwracaj wzroku, reaguj. Dlaczego dzieci i młodzież popełniają samobójstwa?

8. „Próby samobójcze rzadko bywają ponawiane”
Niekoniecznie. Szacuje się, że około 12 proc. niedoszłych samobójców próby te ponawia nawet kilkakrotnie, przy czym trzecia próba jest już zwykle udana.

9. „Wszyscy samobójcy są umysłowo chorzy”
Nieprawda. Wielu spośród suicydentów cierpi co prawda na pewne zaburzenia psychiczne (np. depresję, schizofrenię), jednak odsetek ich nie pozwala na przyjęcie generalnej tezy, iż choroba psychiczna czy umysłowa leży u podłoża każdego samobójstwa.

10. „Samobójstwa popełniają ludzie określonego typu”
Nie zawsze. Można określić tzw. grupy podwyższonego ryzyka, jednak problem samobójstwa dotyka ludzi wszelkich ras, religii, ludzi w każdym wieku i w każdej sytuacji społeczno – ekonomicznej.

Artykuł powstał we współpracy z psychologiem Magdaleną Wajdą, dyrektor Instytutu Diagnostyki, Opiniodawstwa i Pomocy Psychologicznej WSB-NLU, w ramach akcji społecznej Sądeczanin.info „Nie odwracaj wzroku, reaguj”.