Wspomnienie św. Stanisława Kostki. Spotkanie sądeckiej młodzieży

Święty Stanisław Kostka urodził się w Rostkowie pod Przasnyszem na Mazowszu, w końcu grudnia 1550 roku. Wychowywany był w atmosferze wielkiej karności, patriotyzmu i katolicyzmu. W wieku 14 lat został wyprawiony wraz z najstarszym bratem Pawłem do Wiednia. Tam uczęszczał do gimnazjum cesarskiego, prowadzonego przez ojców jezuitów. Był uczniem pilnym, pojętnym i myślącym, o czym świadczą pozostawione przez niego notatki z wykładów. Oprócz pilnej nauki prowadził intensywne życie religijne: często modlił się w kościele i w domu, odmawiał Różaniec i Godzinki maryjne, czytał wiele pobożnych książek. Codziennie też uczęszczał na Mszę św. Jego wielka pobożność sprawiła, że stał się obiektem drwin kolegów. Przezywano go „jezuitą”, bo właściwie żył już jak zakonnik.
Po roku nauki Stanisław ciężko zachorował. Przekonany, że uzdrowienie zawdzięcza Matce Bożej, złożył ślub, że wstąpi do jezuitów. Ojciec Stanisława, dumny i porywczy szlachcic, miał jednak zupełnie inną wizję kariery dla syna. Jezuici nie przyjmowali do zakonu uczniów ze swoich szkół bez zgody rodziców. Taką też odpowiedź usłyszał Stanisław w Wiedniu. Postanowił więc spróbować gdzie indziej. W sierpniu 1567 roku uciekł z Wiednia w przebraniu żebraka i pieszo dotarł do Dylingi w Bawarii. Kiedy i tam nic nie wskórał, zawędrował przez Alpy do Rzymu, aby szukać pomocy u samego generała. Na władzach zakonnych wielkie wrażenie zrobiła determinacja młodego Polaka. Przyjęto go do nowicjatu.
Niestety szczęście trwało krótko. Po dziesięciu miesiącach życia, którego pragnął, umarł w święto Wniebowzięcia 15 sierpnia 1568 roku. Miał niecałe 18 lat. Rzymianie żegnali go jak świętego. Pochowany został w kościele św. Andrzeja na Kwirynale. W tym miejscu często modlił się ks. Karol Wojtyła w latach swoich rzymskich studiów. Jako papież mówił o Kostce:
„Jego krótka droga życiowa z Rostkowa na Mazowszu przez Wiedeń do Rzymu była jak gdyby wielkim biegiem na przełaj do tego celu życia każdego chrześcijanina, jakim jest świętość”
Św. Stanisławowi Kostce przypisuje się zwycięstwo Polski odniesione nad Turkami pod Chocimiem w 1621 r. W tym dniu o. Oborski, jezuita, widział św. Stanisława na obłokach, jak błagał Matkę Bożą o pomoc. Król Jan Kazimierz przypisywał orędownictwu Świętego zwycięstwo odniesione pod Beresteczkiem (1651).
Na podstawie: www.brewiarz.pl

Oprac. (KB)
Fot. HSZ – na zdjęciu witraż ze św. Stanisławem Kostką w parafii Ducha Świętego w Nowym Sączu