Sześćdziesięciolatka. Krótka historia „Samochodówki”

Technikum Samochodowe miało trudne początki, związane z licznymi problemami i przeszkodami na drodze do jego powstania. Początkowo mieściło się w gmachu obecnego „Gastronoma”, któremu również groziło zamknięcie. Ostatecznie w czerwcu 1955 roku, po licznych pertraktacjach ówczesnego dyrektora Tadeusza Hodakowskiego, udało się stworzyć oddział przy Zespole Szkół Gastronomicznych. Właśnie wtedy pojawiły się pierwsze problemy. Jako że był to już koniec roku szkolnego i większość absolwentów szkół podstawowych wybrało swoje przyszłe szkoły, ciężko było skompletować klasy pierwsze. Po szybkiej akcji promującej szkołę powstały jednak 4 klasy Technikum Samochodowego. Od tego momentu problemy zaczęły pojawiać się lawinowo. Brakowało miejsca na organizację zajęć, lekcje prowadzono dosłownie na korytarzach, a zajęcia praktyczne odbywały się na terenie warsztatów PKS. Najbardziej brakowało specjalistycznej kadry związanej z kierunkami kształcenia. Przez wiele lat uczniowie tułali się po licznych zakładach, w których odbywali praktyki. Dopiero w 1959 roku znalazły się fundusze i miejsce na wybudowanie nowego kompleksu szkolnego. Komitet Budowy Szkoły dysponował wówczas kwotą 30 mln zł. Realizacja zamierzeń inwestycyjnych rozpoczęła się od zamówień i zatwierdzenia dokumentacji, co dopełniono w 1962 roku. Wtedy też nastąpił organizacyjny podział szkół mieszczących się we wspólnym budynku przy ul. Jagiellońskiej 84. Funkcję dyrektora objął Zenon Potoczek. W roku 1964 rozpoczęły się prace przy budowie szkoły – w 1966 roku powstał budynek internatu, rok później gmach szkoły, a w roku 1968 oddano do użytku nowe warsztaty. Uroczyste otwarcie nowego Technikum Samochodowego odbyło się w 1967 roku. Był to ogromny sukces ówczesnego, wyżej wymienionego, dyrektora placówki. Prace ukończono w ekspresowym tempie dzięki pomocy uczniów, w tzw. czynie społecznym. Można by rzec, że po latach tułaczki „Samochodówka” znalazła swoje miejsce.

Po powstaniu nowego budynku Zespołu Szkół Samochodowych sytuacja wcale nie była taka klarowna, jak by się komuś wydawało. Projekt budynków i cała koncepcja szkoły była robiona w pośpiechu, przez co można było się dopatrzeć licznych niedociągnięć i błędów. Kotwicą ratunkową w tym momencie były warsztaty szkolne powstałe przy nowym budynku szkoły. Tym to sposobem powoli i sukcesywnie szkoła doposażała się i kompletowała pomoce naukowe. Wszystkie sprzęty warsztatowe pojawiały się powoli i nie bez trudu. Wielką rolę odegrali tutaj nauczyciele i ówczesna dyrekcja. W latach świetności szkoła posiadała swój autobus, a w roku 1974 otrzymała samochód do nauki jazdy – była to elegancka Wołga M24, która wzbudzała zawiść i zazdrość u miejscowych VIP-ów. Przy szkole działało również koło harcerskie, koło żeglarskie i internat, który jednak wkrótce stał się nową placówką dydaktyczną. Chlubą „Samochodówki” był również działający przy niej Zespół Ludowy. Jego członkowie brali udział w licznych konkursach i reprezentowali szkołę w wielu uroczystościach. Dziś została po nim tylko garderoba pełna ubrań oraz instrumenty muzyczne. W 2002 roku „Samochodówka” przeszła gruntowną renowację. Dzięki staraniom grona nauczycielskiego i dyrekcji zaopatrzono ją w nowoczesne pomoce dydaktyczne, tablice multimedialne, a samo wnętrze zyskało nowy blask. Szkoła otrzymała także stałe złącze internetowe, dzięki któremu uczniowie mają błyskawiczny dostęp do informacji w sieci globalnej.

Obecnie do ZSS uczęszcza około 900 uczniów, co niestety nie jest szczytem możliwości, bo w czasach największego oblężenia w szkole uczyło się około 2 tysięcy młodych ludzi z najdalszych nawet zakątków Małopolski. Szkoła wyposażona jest w rozbudowaną bazę dydaktyczną oraz jest jednym z nielicznych ośrodków egzaminacyjnych. Uczniowie w ramach nauki przechodzą i kończą liczne kursy z dziedziny motoryzacji oraz logistyki. W szkole można również za darmo zrealizować prawo jazdy, które (bagatela) jest konieczne też do otrzymania tytułu technika na niektórych profilach. Co roku placówka zaopatruje się w coraz nowsze pomoce dydaktyczne, a nad wszystkim czuwa młoda i wykwalifikowana kadra nauczycieli. Szkoła jako jedyna w Polsce może pochwalić się posiadaniem w swoich zasobach pamiątek po jej patronie – inż. Tadeuszu Tańskim. Na szkolnych gablotach widnieją też liczne trofea sportowe i co roku przybywa ich coraz więcej. „Samochodówka” to szkoła z korzeniami, ale też z głową na karku i wzrokiem skierowanym ku przyszłości.

Dyrektorzy Szkoły: Tadeusz Hodakowski (1955-1962), Zenon Potoczek (1962-1975), Leopold Jawor (1975-1976), Krzysztof Zabża (1976-1982), Włodzimierz Skórski (1982-1990), Andrzej Dąbrowski (1990-2005), Stanisław Bąba (2005-2008), Andrzej Góra (od 2008).

Mateusz Sęk, uczeń ZSS im. Tadeusza Tańskiego w Nowym Sączu
fot. archiwum ZSS w Nowym Sączu