Konsekracja olejów i krzyżma świętego. Wielki Czwartek

Ostatnim ważnym aktem Wielkiego Postu jest poranna Msza Krzyżma sprawowana w kościołach katedralnych. Głównym celebransem jest ordynariusz danej diecezji i to on konsekruje oleje. Ta Eucharystia w szczególny sposób mówi o jedności Kościoła. Do koncelebry zaproszeni są kapłani ze wszystkich parafii lub choćby ich przedstawiciele, zakonnicy, diakoni oraz wszyscy wierni.
„Jezus Chrystus uczynił nas Królestwem i kapłanami dla Boga i Ojca swojego. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.” – brzmi antyfona na wejście, a teksty czytań mówią właśnie o kapłaństwie: tym sakramentalnym i tym powszechnym (Iz 61,1-3a.6a.8b-9). Odczytuje się też fragment z Ewangelii wg św. Łukasza, w którym Jezus, czytając proroka w synagodze, odnosi słowa o namaszczeniu przez Ducha do samego siebie (4,16-21).
Po homilii następuje odnowienie przyrzeczeń kapłańskich. „Drodzy bracia kapłani – zwraca się do obecnych księży biskup – gdy przyjmowaliście święcenia kapłańskie, wobec biskupa i całego ludu Bożego wyraziliście gotowość przyjęcia święceń kapłańskich i wszystkich obowiązków, które z kapłaństwem są związane. W rocznicę dnia, w którym Chrystus dał udział w swoim kapłaństwie Apostołom i nam, pytam każdego z was (…). I tu następuje szereg pytań, na które kapłani odpowiadają wspólnym: Chcę. Po tym akcie, biskup prosi o modlitwę za kapłanów i za siebie samego wszystkich zgromadzonych na liturgii. „Niech Pan nas zachowa w swojej miłości i niech doprowadzi pasterzy i lud im powierzony do życia wiecznego”.
W tym momencie rozpoczyna się uroczysta procesja, w której niesie się oleje. Już w starożytności oliwy używało się zarówno do pielęgnacji skóry, łagodzenia bólu, jak i do lampek oliwnych. To dlatego używa się jej do namaszczania chorych, gładzenia ran grzechowych i namaszczania kapłanów, którzy powinni być „światłem świata”. Mamy bowiem trzy rodzaje olejów: olej krzyżma – oliwę zmieszaną z wonnym balsamem, który służy do udzielania sakramentu chrztu, bierzmowania i kapłaństwa, a także innych konsekracji, np. ołtarzy i ścian nowych kościołów; olej chorych – używany do udzielania sakramentu namaszczenia chorych, oraz – olej katechumenów, który stosuje się udzielając chrztu osobom dorosłym.
Wybór tego znaku, oleju, nie jest przypadkowy. Symbolizuje Bożą moc i radość. W Starym Testamencie czytamy o namaszczaniu królów (Saul, Dawid), kapłanów (Aaron, Samuel) i proroków (Eliasz). Szczególnie namaszczonym, przez Ducha Świętego, jest natomiast Mesjasz (dosłownie właśnie „Namaszczony”), Jezus Chrystus, a wraz z nim – każdy prawnie wyświęcony kapłan. Wszystko, co zostaje namaszczone, traci swój dotychczasowy, świecki charakter i zostaje włączone w sferę sacrum. Również my, namaszczeni tym samym świętym olejem, którym konsekruje się świątynie, jesteśmy zaproszeni, by wspólnie budować jedność Kościoła Bożego.

„Niech wszyscy ochrzczeni przeniknięci świętym namaszczeniem i uwolnieni od grzechu pierworodnego staną się Twoją świątynią i wydają woń niewinnego życia. Niech zgodnie z Twoim postanowieniem, otrzymując godność królewską, kapłańską i prorocką przyobleką się w szatę niezniszczalnej łaski. Niechaj dla odrodzonych z wody i Ducha Świętego olej ten stanie się krzyżmem zbawienia i sprawi, by mieli oni uczestnictwo w życiu wiecznym i współudział w chwale niebieskiej.”
(Fragment modlitwy konsekracji krzyżma)

(AW)
Fot. KB