Tradycyjne majówki na świeżym powietrzu wciąż aktualne

Rzeczą, która najbardziej zachwyca w majowych nabożeństwach jest fakt, iż mimo globalizacji i wszechobecnemu zanikaniu tradycji, w nowoczesnym świecie spotkania majowe wciąż są aktualne. Mało tego! Rosną w siłę!

Bez względu na to, czy jest to miasto, czy mała wioska w stronę kapliczek ze wszystkich stron przybywają ludzie, aby wspólnym śpiewem sławić Maryję.
We wszystkich zakamarkach Sądecczyzny i całego kraju słychać śpiew majowych pieśni. Snuje się on zarówno wzgórzami i ukwieconymi łąkami, jak i zatłoczonymi i głośnymi od samochodów ulicami.

Na czym zatem polega fenomen majówki śpiewanej przy kapliczkach? Czyż nie wygodniej byłoby udać się na nią do kościoła? Zapytaliśmy o to naszą rozmówczynię.

„Może i wygodniej- odpowiada- jednak majówka od wieków śpiewana była na wolnym powietrzu, u stóp Maryi, naszej Pani. Tutaj, w śpiewie możemy przelać wszystkie nasze radości i smutki, a ptaki nam w tym wtórują.”

Przemierzając w porze wieczornej poszczególne ulice oraz przysiółki miast i wsi zauważyć można, iż w dobie powszechnego antyklerykalizmu na nabożeństwach majowych spotykają się nie tylko ludzie w podeszłym wieku. Spotkać możemy zarówno kobiety jak i mężczyzn w sile wieku oraz młodzież- co jest swoistą odpowiedzią na słowa papieża Jana Pawła II, który powtarzał, że młodzi są przyszłością kościoła i przyszłością świata.
Ci młodzi ludzie, którym na co dzień ciężko ruszyć się z domu, przychodzą na nabożeństwo religijne. Jak to się dzieje?

„Majówki to jest nasza tradycja- mówi młoda dziewczyna- kiedy byłam mała przychodziłam tutaj z rodzicami czasami z babcią, teraz, gdy tylko mam czas przychodzę sama, a kiedyś w przyszłości chciałabym przyprowadzać tutaj moje dzieci.”

Nabożeństwa ku czci Maryi silnie wpisały się w życie naszego narodu, zarówno to prywatne, jak i społeczno-religijne.
Przemierzając poszczególne gminy Sądecczyzny w poszukiwaniu zgromadzonych przy kapliczkach ludzi, docieramy m.in. do Żegiestowa, gdzie dostrzegamy kapliczkę Matki Boskiej nad deptakiem zdrojowym. Kapliczka ufundowana została przez Bronisławę Styli w 1933r. Kiedyś do kapliczki w święto Wniebowzięcia Matki Boskiej odbywała się uroczysta procesja z pochodniami. Obecnie zwyczaj ten zanikł (być może z względu na znacznie większe natężenie ruchu ulicznego), jednak pod figurką wciąż odprawiane są majówki.
Coraz częściej ludzie spotykają się przy przydomowych kapliczkach. Gdzie najczęściej gromadzą się sąsiedzi i rodzina. Takie sytuacje mają miejsce zazwyczaj w mniejszych miejscowościach, bądź na wsi. Takim miejscem jest m.in. Ptaszkowa, gdzie przy kapliczkach postawionych w bliskim sąsiedztwie gospodarstw domowych wspólne modły do Matki zanoszą najbliżsi sąsiedzi.
W miastach czciciele Maryi spotykają się przy ruchliwych ulicach, często na ich rogach.
Taką sytuację obserwować możemy w Nowym Sączu. Mieszkańcy spotykają się każdego wieczoru na rogu ulic Sienkiewicza i Grodzkiej- przy kapliczce Matki Bożej, a także przy kapliczce Chrystusa Króla znajdującej się na ul. Leśnej, czy przy kapliczce Matki Bożej Fatimskiej na ul. Barskiej.

Niezależnie od miejsca, w którym odprawiana jest majówka, jej plan wygląda tak samo. Na początek odśpiewuje się Litanię loretańską- od tego roku wzbogaconą o nowe wezwanie „Matko Bożego Miłosierdzia”, następnie odmawiana jest modlitwa „Pod Twoją Obronę”, w niektórych regionach dziesiątek różańca, i następnie rozpoczyna się wspólne chwalenie Maryi śpiewem. Całość nabożeństwa zazwyczaj kończy pieść np. „Zapada zmrok” oraz Anioł Pański.

**
Nabożeństwa majowe do Europy prawdopodobnie przybyły już w XII i ich tradycja trwa do dziś. Kiedyś ludzie przychodzili do kapliczek sławić Matkę Bożą, ponieważ niejednokrotnie mieszkali daleko od kościoła. Dziś przychodzą, ponieważ chcą kultywować tę piękną tradycję.
W dzisiejszych czasach jest to niezwykle ważne nie tylko ze względów religijnych, ale także społecznych. Dobrze, że przynajmniej w majowy wieczór chce nam się odejść od telewizora czy komputera, aby wspólnie ze znanymi i nie znanymi nam ludźmi chwalić Marię. Tym samym zaakcentować naszą wielowiekową tożsamość kulturową związaną właśnie z wiarą, rdzeniem naszego Narodu.


Paulina Fabiś- Rychel
fot. HSZ, Janusz Rola