Andrzej Szkaradek ostro 13 grudnia: nie porównujcie KODziarskiej bandy do KOR-u

Sądeckie uroczystości upamiętnienia ofiar stanu wojennego zakończyły się w poniedziałek przed pomnikiem „Solidarności”. Ostre przemówienie wygłosił internowany w latach osiemdziesiątych Andrzej Szkaradek. – Apeluję dziś do was, byście otwarcie występowali w obronie wiary, honoru i własnej Ojczyzny - podkreślał.

Andrzej Szkaradek do „Solidarności” dołączył w 1980 roku. Był przewodniczącym Tymczasowego Komitetu Założycielskiego „S” w Nowomagu. Organizował i uczestniczył w dwugodzinnym strajku 14 września 1980 roku w Nowomagu z poparciem dla strajkujących w WPK. W styczniu 1981 roku został wybrany na wiceprzewodniczącego KZ „S” w Nowomagu. Brał udział w strajku w nowosądeckim Ratuszu 9 -11 stycznia 1981 roku.

Był zaangażowany w tworzenie struktur „Solidarności” w województwie nowosądeckim, był członkiem Miejskiego Komitetu Koordynacyjnego w Nowym Sączu oraz MKZ w Krakowie. Został wybrany na członka Zarządu Regionu Małopolskiego.

Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany najpierw w Załężu, później w Uhercach oraz w Nowym Łupkowie. Zwolniono go 19 listopada 1982 roku. Po wyjściu na wolność zaangażował się w tworzenie MKS Nowy Sącz i został przedstawicielem Regionalnego Komitetu Solidarności Małopolska w Nowym Sączu. W lutym 1983 roku został współzałożycielem i członkiem MKS Małopolska Południowo-Wschodnia, w którego skład wszedł również nowosądecki oddział MKS.

Inicjował i współtworzył struktury zakładowe podziemnej „S” m.in. w Nowomagu, ZNTK, WPK, PKS i PKP. Redagował, drukował i kolportował podziemne wydawnictwa oraz ulotki. Aktywnie działał przy kościele oo. Jezuitów w Nowym Sączu, współorganizując msza święte za Ojczyznę. Organizował również pomoc dla uwięzionych i ich rodzin. Nakłaniano go, aby wyjechał za granicę, ale się nie zgodził.

W 1984 roku aresztowano go i osadzono w Areszcie Śledczym w Krakowie, Nowym Sączu oraz Tarnowie. Zwolniono go na mocy amnestii 1 sierpnia 1984 roku. Aż do roku 1989 nie pracował i w tym czasie był wielokrotnie zatrzymywany i poddawany rewizjom. W lutym 1984 roku rozpoczął jawną działalność i w 1985 roku został współorganizatorem Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu.

W 1988 roku zainicjował reaktywowanie jawnych struktur „S” oraz zorganizował jawne Tymczasowe KZ w Nowomagu. Od 2 lutego 1989 roku organizator i przewodniczący nowosądeckiego Międzyzakładowego Komitety Organizacyjnego „S”. W latach 1989-1991 współzałożyciel i przewodniczący KO „S” w województwie nowosądeckim. Organizował kampanię wyborczą do parlamentu w czerwcu i maju 1989 roku. Zaangażowany w działalność „Solidarności” w Nowomagu, Nowym Sączu oraz na terenie Małopolski – pełnił stanowiska przewodniczących i wiceprzewodniczących w KZ i ZRM. Był kierownikiem Oddziału nr 1 z siedzibą w Nowym Sączu od 2006 roku.

W latach 1994 – 1998 obejmował stanowisko radnego miasta Nowego Sącza, był posłem na Sejm w latach 1997 – 2001 z listy AWS. Był członkiem sejmowej Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz sekretarzem ds. dyscypliny Klubu Parlamentarnego AWS. Od 1998 roku do 2002 roku zajmował stanowisko radnego i wiceprzewodniczącego Sejmiku Województwa Małopolskiego. Startował w wyborach do Sejmu w latach 1991, 19993, 2001.

Odznaczony przez Rząd RP na Uchodźstwie Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Złotym Medalem Zasługi za reformę i ustawodawstwo dla Policji. Uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem „Niezłomnym w Słowie” oraz Krzyżem Wolności i Solidarności.