Katolicy świętują Ofiarowanie Pańskie. W kościołach święci się gromnice

Święto Ofiarowania Pańskiego jest obchodzone 2 lutego, a więc czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Nie jest to przypadkowa data. Na pamiątkę ocalenia Narodu Izraelskiego z niewoli egipskiej, każdy pierworodny syn był przez Żydów uważany za własność Boga, dlatego zawsze czterdziestego dnia po narodzinach rodzice zanosili dziecko do świątyni w Jerozolimie, składali je na ręce kapłana, a następnie wykupywali za symboliczną opłatą. Wizyta w świątyni wiązała się również z obrzędem oczyszczenia matki dziecka, która z tej okazji miała złożyć na ofiarę baranka, parę synogarlic albo dwa młode gołębie. Podobnie uczyniła Maryja z Józefem w czterdziestym dniu po Bożym Narodzeniu.

Święto Ofiarowania Pańskiego jest jednym z najdawniejszych. Było obchodzone w Jerozolimie już w IV wieku. Dzisiejsze święto nazywane jest także świętem Matki Bożej Gromnicznej, jako wyraz czci dla Maryi, która przyniosła Jezusa do świątyni. W tym dniu kapłani święcą w kościołach gromnice, które dla wierzących mają wielkie znaczenie. To właśnie gromnicę daje się do rąk osób konających, które kończą swoją ziemską wędrówkę. Świecę zapala się także podczas burz oraz klęsk.  

W dniu Ofiarowania Pańskiego kończy się okres śpiewania kolęd, trzymania w domach czy kościołach ustrojonych choinek i szopek. Z tym świętem wiąże się wiele przysłów, takich jak na przykład „Gromnica – zimy połowica”, „Na Gromniczną ciecze – to się zima wlecze” albo „Na Gromniczną mróz – chowaj chłopie sanie, szykuj wóz”.

Ten dzień jest wyjątkowy dla osób, które poświęciły swoje życie na służbę Bogu i ludziom wybierając powołanie do życia w zakonie. To właśnie dzisiaj przypada ustanowiony przez świętego Jana Pawła II „dzień życia konsekrowanego”. Pamiętajmy w modlitwach o siostrach i braciach zakonnych, dziewicach i wdowach konsekrowanych. Te osoby również ofiarują swoje życie na służbę Bogu na wzór ofiarowania Jezusa.

RG [email protected], Fot. Ilustracyjna