Cerkiew w Wojkowej przyciąga uwagę turystów

Cerkiew parafialna greckokatolicka św. św. Kosmy i Damiana w Wojkowej datowana jest na 1790 lub 1792 r. Jest to budowla konstrukcji zrębowej, o ścianach oszalowanych poziomo, z narożnikami osłoniętymi pionowymi listwami. Ściany od wewnątrz pokrywa XX – wieczna polichromia figuralno-ornamentalna, cenne wyposażenie świątyni pochodzi z XVIII – XIX w. W świątyni zachowały się m.in.: kompletny, rokokowy ikonostas z końca XVIII w., rokokowe tabernakulum z 2. poł. XVIII w. oraz drugie, w kształcie małej świątyni, z przełomu XIX i XX w. W nawie znajduje się płaszczenica z XIX w.

Wieś położona jest wśród masywów Gór Leluchowskich, niedopodal granicy ze Słowacją.

Początki osadnictwa w Wojkowej sięgają prawdopodobnie XIII w., kiedy na Stupnem (817 m n.p.m) istniał zamek, a na terenach obecnej wsi strażnica graniczna. Lokacja wsi nastąpiła na surowym korzeniu w 1595 r., na mocy przywileju kardynała Jerzego Radziwiłła. Ludność Wojkowej trudniła się aprowizacją dworu biskupiego, min. w wino, a także uprawą roli, hodowlą bydła i produkcją węgla drzewnego. O zamożności wsi świadczy istnienie folusza, młynu, tartaku oraz karczmy.

Od 1781 r. należała do Kamery Austriackiej, a po 1813 r. stała się własnością prywatną. Austriacy wznieśli na południowy zachód od Wojkowej okopy, których pozostałości zachowały się do dnia dzisiejszego. Tradycja przypisuje je Konfederatom Barskim. W czasie okupacji w południowej części wsi zbudowana została strażnica graniczna.

W początkach XX w. w Wojkowej działała szkoła i czytelnia. Akcja „Wisła” zmusiła zamieszkujących Wojkową Łemków do opuszczenia wsi. O ich obecności świadczą łemkowskie chaty, spichlerze, kapliczki oraz liczne kamienne krzyże. W miejscu objawienia zachowała się 200-letnia kapliczka z figurą Matki Boskiej.