Nie żyje Tadeusz Nitka, znany sądecki działacz opozycyjny lat 80-tych

W historii sądeckiej „Solidarności” Tadeusz Nitka zapisał się jako niezłomny działacz opozycyjny. Encyklopedia Solidarności zamieszcza jego bardzo obszerny biogram i długą listę zasług w walce z komuną.

….

Tadeusz Nitka urodził się 25 marca 1952 w Nowym Sączu. Ukończył ZSZ tamże (1969).

1966-2007 ślusarz mechanik, brygadzista w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Nowym Sączu. 1966-1980 członek, przewodnik, organizator w PTTK, 1972-1990 członek Klubu Honorowych Dawców Krwi.

28 sierpnia  1980 organizator kilkugodzinnej przerwy w pracy na Wydziale W-12 (postulaty płacowe). 18 września  1980 organizator kilkugodzinnego strajku (postulaty płacowe oraz dot. zezwolenia na budowę kościoła); przewodniczący Komitetu Wydziałowego W-12, od X 1980 przewodniczący Komisji Wydziałowej W-12, członek KZ „S”.

Organizator kolportażu, kolporter wydawnictw niezależnych, m.in.: paryskich „Zeszytów Historycznych”, twórczości Czesława Miłosza, Zbigniewa Herberta, Józefa Mackiewicza, „Gońca Małopolskiego”, „Robotnika”; rozprowadzał ulotki i tzw. cegiełki. III/IV 1981 współzałożyciel biblioteki wydawnictw niezależnych, działającej do 1989 przy ZNTK i kościele oo. Jezuitów (zwanym kolejowym). 9-11 stycznia  1981 organizator pomocy (żywność) strajkującym w Ratuszu; 7 VIII 1981 uczestnik demonstracji pod Urzędem Wojewódzkim przeciwko ubożeniu społeczeństwa.

Po 13 grudnia 1982 uczestnik grupy działającej na rzecz pomocy internowanym; w zespole (m.in. z Józefem Jareckim, Tadeuszem Piaseckim, Krzysztofem Węglowskim-Królem, Zbigniewem Leśniakiem, Krzysztofem Witkowskim, Mieczysławem Górskim i Tadeuszem Zengelem) wydającym i kolportującym podziemne pismo „Nowosądeckie Wiadomości”.

25 marca 1982 aresztowany w miejscu pracy, przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Nowym Sączu i Krakowie, 6 maja 1982 skazany wyrokiem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego na sesji wyjazdowej w Krakowie na 2 lata więzienia, osadzony w ZK we Wrocławiu i Strzelinie, 19 czerwca 1983 zwolniony warunkowo, następnie objęty amnestią z lipca 1983, do 1984 zobowiązany do meldowania się na komendzie MO/RUSW.

1983-1989 współorganizator Mszy za Ojczyznę w kościele oo. Jezuitów oraz tamże grupy organizującej pomoc osobom aresztowanym i ich rodzinom. Kolporter pism podziemnych: m.in. „Nowosądeckich Wiadomości”, „Hutnika”, „Tygodnika Mazowsze”, ulotek, tzw. cegiełek (punkty kolportażowe w ZNTK i kościele oo. Jezuitów; wydawnictwa przywoził, wymieniał się m.in. z Wrocławiem, Krakowem, odbiorcy: ZNTK, Carbon, NFUG Nowomag, WPK, PKP, osoby fizyczne).

Przeprowadzał akcje ulotkowe i plakatowe, organizator pomocy materialnej i prawnej represjonowanym i ich rodzinom; uczestnik spotkań samokształceniowych, m.in. nt. doświadczeń związanych z działalnością opozycyjną. 1984-1986 wzywany na rozmowy ostrzegawcze (przed świętami patriotycznymi). Od stycznia 1984 do czerwca 1989 członek MKS „S” w Nowym Sączu (m.in. z Andrzejem Szkaradkiem); w 1989 w RKS Małopolska (obok A. Szkaradka, Stefana Jurczaka, M. Gila, S. Handzlika, Jana Dziadonia).

23 marca 1989 – 1991 członek KO „S” w Nowym Sączu; w 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”: plakatowania, organizator spotkań, drukarz materiałów wyborczych, członek komisji wyborczych w wyborach parlamentarnych 1989 i samorządowych 1990. 1990-2006 z-ca przewodniczącego, następnie przewodniczący Delegatury ZR Małopolska „S” w Nowym Sączu. 1991-1995 w PC.

Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1989), Złotą Tarczą Herbową Nowego Sącza za Zasługi dla Miasta (1989), Medalem Niezłomnym w Słowie (2011), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).

W 1984 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Nowym Sączu w ramach KE krypt. Robotnik.

(ami), źródło, fot Encyklopedia Solidarności