Zaloguj się
"Zyskał pewność i spokój, czuł też, że jest zupełnie innym człowiekiem"
[…]
24 czerwca 1521 Iñigo przyjmuje ostatnie namaszczenie
Gdy Iñigo – ciężko ranny podczas obrony Pampeluny – wrócił do Loyoli, zajęło się nim kilku lekarzy i chirurgów. Okazało się, że kości prawej nogi źle się zrosły. Niezłomny Iñigo, chcąc kontynuować karierę wojskową, zniósł straszliwy ból łamania i ponownego nastawiania kości. Jego stan jednak się pogorszył, a śmierć wydawała się bardzo bliska. W święto Jana Chrzciciela przyjął ostatnie namaszczenie. Następnego dnia rozpoczęła się jego walka ze śmiercią. W nocy w święto św. Piotra, do którego Iñigo miał szczególne nabożeństwo, nastąpił przełom. Około północy stan chorego uległ wyraźnej poprawie. Kilka dni później niebezpieczeństwo śmierci minęło.
25 marca 1522 Nocne czuwanie Iñiga w Montserracie
Po miesiącach rekonwalescencji Iñigo doświadczył religijnego nawrócenia. Zapragnął być pielgrzymem Matki Bożej, zerwać ze swoim dotychczasowym grzesznym życiem i udać się z pielgrzymką do Jerozolimy pod Jej opieką. Pod koniec lutego 1522 r., dziewięć miesięcy po wydarzeniach w Pampelunie, wyjechał z zamku w Loyoli na mulicy. Celem podróży było słynne górskie opactwo benedyktyńskie na zboczach Montserratu. […]
W Manresie Iñigo doznał wielkich oświeceń duchowych. Zyskał pewność i spokój, czuł też, że jest zupełnie innym człowiekiem. Uderzało go odkrycie, że Jezus Chrystus wciąż jest z nami, także dziś, że Jego królestwo również dziś walczy w Kościele i że ta walka duchów będzie trwała po wsze czasy i we wszystkich sercach. […]
29 marca 1523 Iñigo prosi w Rzymie papieża o zgodę na pielgrzymkę do Jerozolimy
Iñigo po raz pierwszy wjechał do Wiecznego Miasta starożytną rzymską drogą Via Appia. Było to 10 marca, w Niedzielę Palmową. Bask przyjechał tam, by uzyskać zezwolenie papieża Hadriana VI na swoją pielgrzymkę do Palestyny. 29 marca poprosił papieża o zgodę i już po dwóch dniach ją otrzymał. Zapis ten odkryto niedawno w Archiwach Watykańskich. Na dokumencie widnieje data 31 marca 1523 r.
Pielgrzym pozostał w Rzymie tylko do poniedziałku po białej niedzieli, po czym wyruszył na północ. Po ponad czterech tygodniach, w środku maja, mimo kontroli sprawdzających, czy podróżni nie wnoszą do miasta zarazy, dotarł do położonej nad zatoką Wenecji. Utrzymywał się z jałmużny i spał pod arkadami otaczającymi plac św. Marka.
Św. Ignacy Loyola, „Opowieść pielgrzyma. Autobiografia”, Wprowadzenie, przekład oraz przypisy: Mieczysław Bednarz SJ, Wydawnictwo WAM, Kraków 2021
Dziękujemy Wydawnictwu WAM za udostępnienie cytowanych fragmentów
