Tomáš Halik „Czas pustych kościołów”

Fragment wstępu

Rozpoczął się Wielki Post 2020. Sporą część Środy Popielcowej spędziłem w samolocie. […] Niecałe dwie godziny po wylądowaniu w Pradze stałem przy ołtarzu kościoła Najświętszego Salwatora i rozpoczynałem nabożeństwo inaugurujące okres wielkanocny. W tym czasie jeszcze nie przypuszczałem, jak szybkie i głębokie zmiany w ciągu kilku następujących tygodni dotkną naszą planetę oraz że w związku z tym także samo pytanie o tożsamość chrześcijańską zyska konkretną, przejmującą postać.

Poczynając od trzeciej niedzieli Wielkiego Postu aż do uroczystości Zesłania Ducha Świętego nasz kościół – wcześniej przez dekady w każdy niedzielny wieczór wypełniony aż do ostatniego miejsca – był teraz pusty i zamknięty. […]
 

W ciągu trzydziestu lat od upadku reżimu komunistycznego parafia ta dla wielu stała się bramą wejściową do Kościoła katolickiego. Kilka tysięcy dorosłych ludzi, szczególnie studentów wyższych szkół, przyjęło u nas sakramenty chrztu, bierzmowania i pierwszej komunii. Tajemnicą żywotności tej parafii – jak to próbowałem wyjaśnić w kazaniu kończącym ten cykl – nie są jednak od dawna tylko kazania. Jest to raczej próba połączenia trzech filarów służby duszpasterskiej. Po pierwsze, jest to dbałość o przemyślaną wiarę, o zdolność do intelektualnego dialogu z przeważnie agnostycznym, „apateistycznym”, antyklerykalnym (a jednak nie ateistycznym) społeczeństwem. Po drugie, dbałość o stały osobisty duchowy rozwój, o kulturę kontemplacyjnego podejścia do życia, oraz po trzecie, akcent na zaangażowanie chrześcijan w życie społeczeństwa obywatelskiego. […]

Wymuszony post od Eucharystii oraz od pozostałych sakramentów uważałem za cenny przejaw Bożej pedagogiki. Była to także możliwość głębszego zastanowienia się nad znaczeniem Eucharystii w naszym życiu. […]

Tomáš Halik „Czas pustych kościołów”, przekład Tomasz Maćkowiak, Wydawnictwo WAM 2020
Dziękujemy Wydawnictwu WAM za udostępnienie cytowanych fragmentów