"Ten, kto lubi prędkie tańce, nigdy nie ma czasu"

Z rozdziału: Wyzbycie się przywiązań

[…] Wszystko rozgrywa się na poziomie doświadczenia wolności. Człowiek, który się zakochał, nagle odkrywa, że wszedł w świat nowej wolności. Ale ma jeszcze jakieś przywiązania, jakieś przyzwyczajenia, jakieś nawyki. Nie wie, czy mu będzie wolno z tym wszystkim wejść w tę niezwykłą przygodę. Ktoś lubi piwo, ktoś lubi papierosy, a ona nie lubi. Mój znajomy lubił szybkie tańce, a ona lubiła powolne.

Niby drobiazg, ale poza tym fenomenem widać jakieś głębsze przywiązanie do sposobu przeżywania czasu, które może się skończyć katastrofą. Ten, kto lubi prędkie tańce, nigdy nie ma czasu. A ten, co lubi powolne, zawsze ma czas. Zestawienie takiego, który nie ma czasu, z takim, który zawsze ma czas, grozi niewątpliwym wybuchem.

 […] Żeby ta zmiana relacji mogła nastąpić, trzeba się odwołać do głosu. Teza ogólna jest taka, że sam człowiek, choćby nie wiem jakie wysiłki robił, żeby zerwać z tym przywiązaniem, to przegra. Ale może się zwrócić do tego, który woła. Ten, kto woła, zawoła tak, że człowiek rzuci to, co go wiąże. Zawsze siłą, która rozwiązuje, jest siła drugiego, siła innego, tego, który wzywa, a nie wewnętrzna siła człowieka. Jak usłyszeć ten głos?

[…] Widzę, że nie wszyscy pojmują, to ja to przetłumaczę na góralski: „Moja kochanecko, ło co ci to chodzi? Choć sie zachmurało, to sie rozpogodzi”. Rozumiecie Państwo? Zawsze mówiłem, że nie jest prawdą teza filozoficzna i metafizyczna, jeśli się jej nie da przełożyć na góralski. […]

Józef Tischner, Miłość w czasach niepokoju. Niepublikowane wykłady. Wybór i opracowanie Joanna Podsadecka, Wydawnictwo WAM, luty 2021
Dziękujemy Wydawnictwu WAM za udostępnienie cytowanych fragmnetów