Pandemia nie uznaje granic między chrześcijanami i resztą ludzi
Fragment z rozdziału Społeczność pielgrzymów
[…] Gdyby Kościół stracił swój pielgrzymi charakter, przestałby być Kościołem Chrystusowym i stałby się jedną z instytucji światowych. Gdyby wiara i teologia straciły swój pielgrzymi charakter, gdybyśmy z poszukiwaczy prawdy stali się właścicielami prawdy – za jakich niektórzy chrześcijanie się uznają i podają – zamienilibyśmy wiarę w ideologię, bałwochwalstwo, a zatem w grzeszne przeciwieństwo wiary. Jesteśmy w drodze, i właśnie to prowadzi nas do szacunku do innych, którzy wędrują być może innymi drogami, pewnie ku temu samemu celowi, […]
Fragment z rozdziału Bóg jest nieprzeniknioną tajemnicą
[…] Myślę, że jedna wielka Boża nauka, którą powinniśmy wynieść z czasu pandemii, to pilne wezwanie do pogłębienia wysiłków ekumenicznych. W naszym czasie przeżywamy, jak podkreśla papież Franciszek, „ekumenizm krwi”, ekumenizm cierpienia. Tak jak rany ludzkiego prześladowania chrześcijan w świecie, tak cierpienia wywołanego pandemią nikt nie wybiera. Pandemia nie uznaje granic między chrześcijanami i resztą ludzi. Nasza miłość, solidarność i świadomość przynależności w końcu mogłyby obalić granice, które sami w trakcie historii między sobą postawiliśmy.
Szerzenie zaraźliwych chorób jest jedną z mrocznych stron niepowstrzymanego procesu globalizacji, wielostronnego łączenia się naszego świata. Na te choroby jednak nie wolno nam odpowiadać szerzeniem jeszcze bardziej śmiertelnych zaraz: nacjonalizmu, populizmu i fundamentalizmu, stawianiem murów i zamykaniem się w gettach religijnych, narodowych i państwowych czy kulturowych.
Jestem przekonany, że Bożym wyzwaniem tego czasu jest walka o globalizację współczucia, solidarności, walka o przemianę niepowstrzymanego procesu globalizacji w proces komunikacji i empatii. Jest to zadanie ogromne i bardzo trudne. […]
Tomáš Halik „Czas pustych kościołów”, przekład Tomasz Maćkowiak, Wydawnictwo WAM 2020
Dziękujemy Wydawnictwu WAM za udostępnienie cytowanych fragmentów