"Niektórzy mówią, że to jest najpiękniejsza droga na świecie"

Droga do Hany

Niektórzy mówią, że to jest najpiękniejsza droga na świecie. Zaczyna się w Kahului na zachodzie, kończy w miasteczku Hana. Dzieli je odległość tylko nieco ponad osiemdziesięciu kilometrów, ale droga do Hany jest podobna do hawajskiej sztuki surfowania na desce. Wydaje się łatwa. Tylko się wydaje. Ktoś policzył, że jest na niej sześćset dwadzieścia zakrętów. Poza tym wcale nie masz ochoty jechać szybko, ponieważ co chwilę otwiera się przed tobą nowy niespodziewanie piękny widok. Na zielone doliny głaskane słońcem, dziesiątki wodospadów, stuletnie drzewo mangowca obsypane owocami, chatkę, gdzie można kupić ręcznie robione lody kokosowe, czarne plaże, szmaragdową dżunglę, złociste łany bambusa, nieziemsko wielki, rozłożysty figowiec bengalski, który wygląda tak, jakby spał na nim czas.

I na koniec kolorowa tęcza rozpięta na niebie jak most między żółtymi skałami a niebieskim oceanem, tak jakby miała nam przypomnieć o tym, że wszystko jest ze sobą połączone. Ziemia i niebo, bogowie i ludzie, przyczyna i skutek, przeszłość i przyszłość. Król Pi’ilani, syn króla Kawaokaohele, który rządził kiedyś na Maui. I każdy z nas, kiedy stąpamy po jego śladach przez dżunglę. 

Wąska, ciasna droga biegnąca skrajem wyspy Maui, na której jest sześćset zakrętów i kilkadziesiąt mostków, przez które trzeba przejeżdżać wolno i ostrożnie, zatrzymując się po drodze wiele razy, żeby z zachwytem sycić się widokiem różnych cudów natury.

Odwieczne wodospady rozpryskują się w obłoki mglistej pary, na polach rosną podłużne liście taro, bananowce i bulwy yam. Z jednej strony gęsta ciemnozielona dżungla broni dostępu do wnętrza wyspy, z drugiej o brzeg niecierpliwie uderza ocean. Czarna wulkaniczna plaża i mokre poszarpane skały, które wyglądają tak, jakby dopiero wynurzyły się z głębin prawieków. 

Beata Pawlikowska, fragment książki „Blondynka na Hawajach”, więcej fragmentów do przeczytania i posłuchania: https://beatapawlikowska.com/blondynka-na-hawajach-2/

Dziękujemy wydawnictwu Edipresse Kolekcje za udostępnienie cytowanych fragmentów