Konflikty muszą się pojawiać, nawet w bardzo dobranej parze. Czy można je rozwiązywać, a jeśli tak, to w jaki sposób? W odpowiedzi będziemy opierać się, oprócz własnego doświadczenia, na badaniach naukowych, a szczególnie na wieloletniej i usystematyzowanej obserwacji związków małżeńskich przez parę uczonych Johna i Julie Gottmanów. Obserwując zwyczajne interakcje par małżeńskich, poszukiwali odpowiedzi na ważne pytania: Dlaczego związek kobiety i mężczyzny bywa trudny? Dlaczego niektóre pary żyją szczęśliwie, a inne nie? Jak można zapobiec emocjonalnej separacji prowadzącej najczęściej do rozwodu, a tym bardziej, jak można pracować, aby związek rozkwitał?

Zaletą ich badań jest obserwowanie par w ich codziennym funkcjonowaniu i wyciąganie stąd wniosków. Nie zaś – jak bywa w typowych badaniach tego rodzaju – formułowanie teoretycznych hipotez i poszukiwanie później w rzeczywistości dowodów potwierdzających je lub obalających. Innymi słowy, to same pary, zarówno szczęśliwe, jak i te, którym się nie powiodło, dostarczyły empirycznej wiedzy ukazującej, co w związkach działa lub nie.

Konflikty rozwiązywalne i nierozwiązywalne

Wspomniani badacze i ich współpracownicy zawarli owoc swojej pracy m.in. w książce Siedem zasad udanego małżeństwa autorstwa Johna Gottmana i Nana Silvera (8). Uważają oni, że większość (69%) wszystkich konfliktów przeżywanych przez parę to konflikty w pewien sposób n i e r o zwi ą z y - wa l n e, to znaczy takie, z którymi małżonkowie wcześniej czy później będą musieli się pogodzić. Niekoniecznie oznacza to cierpienie i udrękę w wymiarze 69% na skali satysfakcji w związku, bardziej odnosi się do realizmu partnerów, którzy z biegiem czasu zaczynają akceptować, że nie można zmienić drugiego człowieka wedle własnych preferencji i pragnień.

Tym bardziej, że nawet siebie nie można zmienić w 100%. Konflikty, które za Gottmanem i Silverem będziemy nazywać n i e r o zwi ą z ywa l nymi, czasem określa się także nawracającymi i paraliżującymi. Związane są one z głębokimi uwarunkowaniami danej osoby. Wśród nich są czynniki genetyczne oraz wpływ całego otoczenia podczas dziecięco-młodzieńczego życia: relacji z najbliższymi, dalszą rodziną, resztą społeczeństwa i środowiska. Każdy małżonek, czy mu się to podoba, czy nie, wnosi te wszystkie uwarunkowania do związku. Najczęściej, jak pokażemy na przykładach, uwarunkowania te związane są z takimi fundamentalnymi kwestiami jak: poczucie bezpieczeństwa, chęć przynależności, zachowanie autonomii, świat wartości, akceptacja lub brak akceptacji doświadczonych strat i zranień, pragnienie bycia otoczonym szacunkiem i bezwarunkowym przyjęciem.

Piotr Klimski, Wojciech Sulimierski, "Kocham Cię! Współczesne mity o miłości", wydawnictwo W drodze, 2020
Dziękujemy wydawnictwu W drodze za udostępnienie wybranych fragmentów

W cytowanych fragmentach nie uwzględniono przypisów