"Miał też nadzieję znaleźć tam kwiat zachodniej młodzieży"

2 lutego 1528  Paryż

Po nieudanej pielgrzymce do Ziemi Świętej Iñigo zrozu­miał, że powinien ukończyć studia teologiczne, by „pomagać duszom”, i że najpierw musi nauczyć się łaciny i filozofii. W ten sposób zaczął się okres jego studiów, które trwały łącznie jede­naście lat – od wiosny 1524 r. do Wielkanocy 1535 r.

Najpierw (w latach 1524–1527) studiował w Barcelonie, Alcali i Salamance. Tam też skupił wokół siebie przyjaciół. Oprócz nauki oddawali się dziełom miłosierdzia i praktykom religijnym. Kilka razy zwrócili na siebie uwagę inkwizycji. Po­dejrzewano ich o herezję. Iñigo był dwa razy więziony: w Al­cali przez czterdzieści dwa dni, a w Salamance przez dwadzie­ścia dwa. Kilkakrotnie poddawano ich przesłuchaniom, odbyło się przynajmniej osiem procesów, ale sędziowie nie znajdowa­li żadnej winy czy błędu – ani w ich nauce, ani w sposobie ży­cia. Iñigo nalegał na otrzymanie pisemnego wyroku wydane­go przez sąd wiary.

W tym czasie opuścili go wszyscy jego ówcześni towarzy­sze. Po tych perypetiach Iñigo postanowił wyjechać z Hisz­panii i kontynuować naukę w Paryżu, na najsłynniejszym uniwersytecie świata Zachodu. Miał też nadzieję znaleźć tam kwiat zachodniej młodzieży. Sam, na piechotę, wyruszył więc z Salamanki do Paryża, gdzie dotarł 2 lutego 1528 r.

[…]

14 marca 1535 Iñigo zostaje „magistrem”

W czasie gdy Iñigo studiował w Paryżu, miasto to liczyło blisko trzysta tysięcy mieszkańców. Na uniwersytecie studiowało około czterech tysięcy osób. […]. Iñigo czynił znaczne postępy w nauce. Jesienią 1529 r. już lepiej władał językami. Potem rozpoczął kurs filozofii i na początku 1532 r. złożył egzaminy, uzyskując tytuł bakałarza. Po filozofii przyszła kolej na studiowanie teologii scholastycznej u dominikanów w klasztorze św. Jakuba, gdzie niegdyś nauczał św. Tomasz z Akwinu.

W marcu 1535 Bask uzyskał licencjat z filozofii i mógł się odtąd nazywać magistrem. Na tym dyplomie po raz pierwszy pojawia się imię „Ignacy Loyola”. Jest on przechowywany w archiwach Towarzystwa Je­zusowego w Rzymie.

Ignacemu udało się sfinansować studia, kwestując w Bru­gii, Antwerpii i Londynie, gdzie odwiedzał bogatych kupców hiszpańskich i prosił ich o wsparcie. Hiszpan Juan de Cuéllar z Antwerpii przesyłał mu co roku do Paryża przekaz bankowy. Datki przychodziły też z Barcelony, co pozwalało na wsparcie jeszcze kilku studiujących przyjaciół.

Św. Ignacy Loyola, „Opowieść pielgrzyma. Autobiografia”, Wprowadzenie, przekład oraz przypisy: Mieczysław Bednarz SJ, Wydawnictwo WAM, Kraków 2021
Dziękujemy Wydawnictwu WAM za udostępnienie cytowanych fragmentów