Są i takie dni, kiedy ziemia, morze i niebo za oknem zlewają się w jedno. Ole ma wtedy wrażenie, że jego dom wcale nie stoi na wyspie uwięzionej w ciasnym fiordzie. W takie dni czekający w porcie sjaegt kusi go bardziej niż zwykle.

Bo uciec można tylko łodzią. Promy się do tego nie nadają. Wykluczają samotność i zmuszają do patrzenia za siebie – na kilwater prowadzący w stronę brzegu, który się opuściło. Żeby ucieczka się udała, potrzebna jest łódź, najlepiej właśnie solidny sjaegt, z dziobnicą dość twardą, by wbić się w horyzont. Żeglując, musisz patrzyć przed siebie. Pewnie trzymać rumpel i za dużo nie myśleć. Skupić się na wietrze, zwrotach i kursie.

Ole wie jednak, że gdyby uległ pokusie, czekałoby go rozczarowanie. W najlepszym wypadku dopłynąłby po prostu w okolice Saebygards Hage, przy odrobinie szczęścia może zawinąłby do portu w Stenore. W najgorszym – złudna pustka pochłonęłaby go i wypluła tam, skąd wyruszył.

Poza tym odkąd istnieją mosty łączące wyspę ze stałym lądem, nie ma już sensu uciekać. Mosty niweczą każdą próbę. Sprawiły, że każda ucieczka jest tylko złudzeniem, niczym więcej.

Po zakupy może iść na piechotę, ale pewnie częściej jedzie. Parkuje za sklepem. Wieczorami market Fakta przy Algade jest pusty i cichy. To dobra pora. Można wtedy swobodnie krążyć między półkami i spokojnie wybierać produkty. Nie trzeba się też martwić, że utknie się w kolejce do kasy. Ole ma tu swój utarty szlak, od warzyw przez pieczywo do nabiału, z powrotem do piwa i dalej do środków czystości. Sekcje ze słodyczami stara się omijać, czasem zdarza się mu jedynie złamać przy kasie, gdzie wystawione są na ostanie kuszenie sterty czekoladowych batonów.

Filip Springer, ”Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz”, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2019
Wybór fragmentów: Aneta Urban, Biblioteka Publiczna w Starym Sączu, filia w Barcicach