Czytelnicy z przyszłości nie mają pojęcia, kim był Izaak Newton

Jako Niemiec nie cierpię, gdy coś zakłóca mój plan. Przeciekający dach, który nie pozwala mi w nocy spać, albo nagła, awaryjna sytuacja w pracy, która rujnuje moje wakacyjne plany – to moi prześladowcy. Dlatego myślenie o Bogu jako o kimś, kto zakłóca moje życie, to nie tylko wyzwanie, ale także coś wysoce uciążliwego. Czy to jest Bóg, ten, który każe Abrahamowi opuścić dom i złożyć w ofierze swojego syna? Czy to jest Bóg, ten, który przerywa karierę Szawła-faryzeusza i prześladowcy chrześcijan? Czy wierzę w to, że On może wejść w moje życie jak grom z jasnego nieba, prosząc, bym oddał Mu samego siebie? Żywotność mojej wiary zależy od tego, czy postrzegam Boga jako Boga.

W roku 1960 Walter Miller opublikował powieść Kantyczka dla Leibowitza. Jej fabuła jest osadzona w Stanach Zjednoczonych w przyszłości, po katastrofie wojny nuklearnej, która zniszczyła większą część cywilizacji, włączając w to wszystkie wielkie biblioteki.
Trochę wiedzy naukowej przetrwało, ale to jedynie podstawowe i częściowe informacje. Nieco fragmentów książek z zakresu nowoczesnej fizyki uratowało się przed atomowym grzybem, ale ich układ odniesienia został zniszczony. Czytelnicy z przyszłości nie mają pojęcia, kim był Izaak Newton ani co zrobił Albert Einstein, by zakwestionować zastane twierdzenia fizyczne.

Mam wrażenie, że coś podobnego przydarzyło się naszemu myśleniu o Bogu. Mamy jakąś podstawową ideę Boga, ale utraciliśmy kontekst, do którego Bóg przynależy. Odcięliśmy Boga, jakbyśmy odcięli aparaturę podtrzymującą życie, nasze życie wiary. Bóg stał się bezkrwistą ideą, która nie jest w stanie nas poruszyć ani wypełnić.

Ulrich L. Lehner, „Bóg nie jest miły.  Pułapka pluszowego chrześcijaństwa”,  przekład Jolanta Czapczyk, wydawnictwo W drodze, 2020
Dziękujemy wydawnictwu W drodze za udostępnienie wybranych fragmentów