Św. Mikołaj urodził się w Patras w Grecji ok. 270 r., w zamożnej rodzinie. Od wczesnych lat młodzieńczych wyróżniał się wrażliwością na niedolę bliźniego. Po śmierci swoich rodziców swoim majątkiem chętnie dzielił się z innymi. Legenda głosi, że Mikołaj miał ułatwić zamążpójście trzem córkom zubożałego szlachcica, podrzucając im skrycie (przez okno) pieniądze. Wybrany na biskupa miasta Miry (obecnie Demre w południowej Turcji), podbił sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej chwały. Kiedy cesarz Konstantyn I Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na karę śmierci za jakieś wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak surowego wyroku, św. Mikołaj udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla swoich wiernych ułaskawienie.
Innym razem miał swoją modlitwą uratować rybaków od niechybnego utonięcia w czasie gwałtownej burzy. Dlatego odbiera cześć również jako patron marynarzy i rybaków. W czasie zarazy, jaka nawiedziła jego strony, usługiwał zarażonym z narażeniem własnego życia. Podanie głosi, że wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu zapłacić należności. Św. Grzegorz I Wielki w żywocie Mikołaja podaje, że w czasie prześladowania, jakie wybuchło za cesarzy Dioklecjana i Maksymiana (pocz. wieku IV), Święty został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański w roku 313. Biskup Mikołaj uczestniczył także w pierwszym soborze powszechnym w Nicei (325), na którym potępione zostały przez biskupów błędy Ariusza (kwestionującego równość i jedność Osób Trójcy Świętej). Zmarł 6 grudnia między rokiem 345 a352.

Do dnia dzisiejszego istnieje piękny zwyczaj obdarowywania się prezentami w dzień św. Mikołaja, niestety coraz więcej osób zapomina, że Mikołaj to nie gruby pan w czerwonym stroju, tylko święty biskup, który zasłyną z obdarowywania prezentami potrzebujących.

Paulina Fabiś- Rychel

źródło: brewiarz.pl