Trwa wczytywanie strony. Proszę czekać...
Piątek, 29 marca. Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona
05/08/2021 - 16:30

"Dopiero prześladowanie chrześcijan doprowadziło do separacji obu wspólnot"

W liturgii chrześcijańskiej pozostałością kultu judajskiego jest czytanie psalmów i lektura Biblii.

Hiszpania jako prowincja rzymska należała do pierwszych, które w zachodniej części Imperium przyjęły chrześcijaństwo. Romanizacja Półwyspu włączyła Hiszpanię do krajów basenu Morza Śródziemnego, czyli Mare Nostrum, dobrze skomunikowanych pomiędzy sobą. Wędrówka Ludów w V‒VI wieku n.e., przybycie Swebów, a później Wizygotów, skomplikowały proces chrystianizacji Iberii.

Wpływ liturgii judajskiej

Już od czasów kolonizacji fenickiej istniały na Półwyspie Iberyjskim bogate wspólnoty żydowskie. W rezultacie kolejnych wydarzeń historycznych wspólnoty te stopniowo się powiększały. W pierwszych wiekach naszej ery były one zorganizowane wokół synagog, wierne swej religii i tradycji. Po zburzeniu Jerozolimy w roku 70 część przybyłych stamtąd Żydów była już wyznania chrześcijańskiego, które wówczas uważano za odgałęzienie judaizmu.

Po soborze jerozolimskim do nowej religii zaczęli włączać się na równych prawach także wierni pochodzenia nieżydowskiego. To spowodowało zdystansowanie się chrześcijan od synagog i tworzenie własnych obrządków liturgicznych. Ich podstawą było uświęcenie niedzieli zamiast soboty, celebracja Eucharystii oraz lektura Pisma Świętego, w której coraz więcej miejsca poświęcano księgom Nowego Testamentu.

Na początku IV wieku na Półwyspie nie doszło jeszcze do rozłamu pomiędzy obiema religiami. Ich wyznawcy żyli w bliskich stosunkach i często odbywali wspólne praktyki religijne. W liturgii chrześcijańskiej pozostałością kultu judajskiego jest czytanie psalmów i lektura Biblii. Dopiero prześladowanie chrześcijan doprowadziło do separacji obu wspólnot. Zaświadczają to akta synodu, który odbył się w Elwirze (Iliberis), niedaleko dzisiejszej Grenady, około 300 roku.

Rzymianie i Wizygoci.

Od arianizmu do katolicyzmu

W roku 379 n.e. pochodzący z Hiszpanii generał Flawiusz Teodozjusz, zwany później Wielkim, został ustanowiony zarządcą wschodniego Imperium. W roku 380 przyjął chrześcijaństwo, w 392 roku, rządząc już całym Imperium Rzymskim, ogłosił katolicyzm oficjalną religią Imperium.

Anna Maria Stefaniak, „Camino de Santiago. Między historią, legendą i mitem”, Wydawnictwo WAM, 2018

Dziękujemy Wydawnictwu WAM za udostępnienie wybranych fragmentów







Dziękujemy za przesłanie błędu