Zaloguj się
Za miłość się nie płaci
Ksiądz Józef, którego miałam przyjemność tu w hospicjum poznać, użył pięknego porównania, że tak jak człowiek potrzebuje pomocy, żeby się narodzić, jest przy nim położna, która mu pomaga, tak wy też jesteście taką porodówką do wieczności.
To jest bardzo trafne porównanie. Na porodówce są płacz, krzyk, ból, cierpienie, a za chwilę jest radość. I moment przejścia z ziemskości do wieczności jest też tym bólem rodzenia na wieczność. Jest krzykiem, jest wołaniem, ale za chwilę jest spełnieniem. Człowiek wchodzi w przestrzeń miłości Boga i jeżeli na tę miłość jeszcze w czasie ziemskiego życia się otworzy i powie: „ufam Tobie, wybacz mi”, to przejście wtedy jest dużo łatwiejsze. I dokładnie to samo powie do środowiska ludzi, z którymi żył w codzienności, bo on otwiera się na tę Bożą miłość. Ale to tylko sam człowiek może się otworzyć, na siłę nikt go nie otworzy.
Chory płaci za pobyt w hospicjum?
Za miłość się nie płaci. Zawsze to podkreślam, to jest moja dewiza. Miłość daje się za cenę własnych wyzwań, własnych trudów. Jeżeli jest wszystko ładniutkie i tylko dla mnie, to jest to egoizm. Jeżeli byśmy pomagali, a jednocześnie mówili, że założenie opatrunku tyle kosztuje, podłączenie kroplówki tyle, doba pobytu tyle, to ten człowiek może sobie pomyśleć – tyle lat pracowałem, tyle podatków zapłaciłem, tyle sytuacji trudnych mnie spotkało, tyle wyzwań, tyle długów do spłacenia, wyremontowałem mieszkanie, wziąłem kredyt, a teraz nie spłacę, bo straciłem pracę, żona sobie nie poradzi, są jeszcze dzieci. A ja jeszcze mam powiedzieć, że to tyle kosztuje? Przecież to jest brak człowieczeństwa. Miłość jest za darmo.
*Fragment pochodzi z książki „Mężczyźni mojego życia. O miłości, miłosierdziu i dobrym pomaganiu” autorstwa s. Michaeli Rak i Małgorzaty Terlikowskiej, wydanej nakładem Wydawnictwa Esprit, maj 2022
