Dzięki Dzienniczkowi najbardziej znany na świecie „syn ziemi sądeckiej”

Dnia 1 lutego 1963 roku, w wigilię święta Ofia- rowania Pańskiego, w pierwszy piątek miesiąca odszedł do chwały nieba Józef Andrasz –  kapłan, jezuita, promotor kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, gorliwy duszpasterz, ceniony rekolekcjonista, spowiednik i kierownik duchowy wielu świętych i błogosławionych Kościoła, pisarz religijny, tłumacz dzieł mistycznych, redaktor i dyrektor Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy, krzewiciel kultu miłosierdzia Bożego według objawień świętej Faustyny, a także, dzięki Dzienniczkowi, najbardziej znany na świecie „syn ziemi sądeckiej”.

W tym dniu, jak w każdy pierwszy piątek miesiąca, wierni w całej Polsce, szczególnie ci zrzeszeni w Apostolstwie Modlitwy, licznie uczestniczyli we mszach świętych wynagradzających Sercu Pana Jezusa za wszelkie zniewagi. Wyznawali swoje grzechy w sakramencie pokuty i pojednania, przyjmowali Boże przebaczenie, włączając się w dzieło zbawienia świata. Pogrzeb ojca Andrasza odbył się 4 lutego. W zimowej scenerii przez Kraków przeszedł imponujący orszak żałobny. Pogrążeni w refleksji szli przez miasto współbracia zakonni zmarłego, kapłani zakonni i diecezjalni, przedstawicielki niemal wszystkich żeńskich zgromadzeń zakonnych obecnych w Krakowie, a także osoby świeckie: członkowie Apostolstwa Modlitwy, Krucjaty Eucharystycznej oraz Sodalicji Mariańskich, nad którymi ojciec Andrasz roztaczał swoją opiekę duchową. W pogrzebie wziął udział również biskup Julian Groblicki (19081995)1. Ciało ojca Józefa złożono w grobowcu ojców jezuitów na Cmentarzu Rakowickim, gdzie pod koniec uroczystości głos zabrał ówczesny prowincjał zakonu, Antoni Kuśmierz.

Z pewnością nie uda nam się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego ojciec Józef Andrasz na długie lata po swojej śmierci został niemal zapomniany przez Kościół w Polsce, pomijany nawet w szerszych wspomnieniach współbraci zakonnych. Za to spróbujemy odpowiedzieć na inne, ważniejsze, pytania: jaka była jego rola w polskim Kościele? Jaki wpływ miała jego postawa na kształtowanie pobożności wiernych? Czy przetrwało coś z jego słów, myśli i całej jego pracy duszpasterskiej dla nas, współcześnie żyjących w Polsce katolików? Czy było w nim to „coś”, co może być wzorem do naśladowania dla kapłanów posługujących w dzisiejszych czasach? Czym różniły się czasy, w których żył ojciec Andrasz, od czasów obecnych?

Stanisława Bogdańska, Józef Andrasz SJ, wydawnictwo WAM, 2022