Dzień pierwszy, 11 sierpnia 2011 roku

[...] „Po co ci to?” – nachodziły mnie myśli jeszcze przed wyjazdem. Czy nie prowokujesz losu? Czy nie wystawiasz Pana Boga na próbę? Nie lepiej znaleźć sobie bezpieczne miejsce, gdzie łóżka są wygodne, a posiłki wydawane kilka razy dziennie?

Nie jestem okazem zdrowia. Jednak nie znoszę narzekać. Bywają poranki, gdy chory kręgosłup daje mi się we znaki i potrzeba czasu, by wstać. Można się przyzwyczaić. Kilka podciągnięć na drążku, odpowiednich ćwiczeń i o bólu da się zapomnieć. Tabletek nie używam, bo do chemii mam dystans. Nie ma co się nad sobą użalać, taka postawa jest dopiero chora, ale na nią pigułek nie ma. Jak będziesz wciąż narzekał, koncentrował się wyłącznie na sobie, to nikomu nie pomożesz. Tu czeka nas inne spanie, nieprzewidywalne. Do tego zupełnie nieznane nam rejony. W ostateczności na Węgrzech czy Słowacji znajdziemy jakieś klasztory, ale dalej już nic. Nawet katolicy są w mniejszości.

Jadę pełen obaw, choć o tym nie mówię. Przed wyjazdem uzyskaliśmy błogosławieństwo naszych przeorów, więc przecież powinienem być spokojny. „A co, jeśli się nie uda?”, ktoś perfidnie szepcze do ucha. [...]

Podróż autostopem nie jest dla mnie pionierskim doświadczeniem. Polskę mam objechaną, bywało, że trzeba było jechać nawet nocą. Europa to jednak teren zupełnie nowy. Czuję dreszcz adrenaliny, ale też niepewność i lęk. To jednak obce kraje.

Ostatnie przychodzące esemesy, naciskam przycisk „OFF”. „Dobre rzeczy dzieją się wtedy, gdy wyłączysz telefon” – przypomina się slogan pewnej telefonii komórkowej. Kładziemy plecaki na chodniku. Żegnamy się serdecznie z Szymonem i zaczynamy machać…

Powoli ogarnia mnie to cudowne uczucie wolności. Żadnych klasztornych spraw, tylko my, Pan Bóg i ludzie.
Czekamy.

Trzy podstawowe zasady w podróży autostopem:
1. Jeśli jest droga, muszą być na niej jakieś pojazdy.
2. Wcześniej czy później któryś z nich cię podwiezie.
3. Jeśli czekasz zbyt długo, nie martw się, widocznie czekasz na właściwą osobę.
Przetestowane wielokrotnie. Zawsze działają.

[...]

Krzysztof Pałys OP, Ludzie ósmego dnia, wydawnictwo W drodze