Cechą mądrości jest wprowadzenie w swoim życiu porządku

Zabrzmi to jak banał nad banały, ale mimo wszystko ośmielę się napisać to na początku. W życiu nie da się osiągnąć niczego sensownego bez samodyscypliny i stawiania sobie ograniczeń – czyli tego wszystkiego, co nazywamy ascezą.
Kiedy norweskiego biatlonistę, Ole Einara Bjoerdalena, zapytano o jego plan treningowy, odpowiedział: „Aby nie stracić motywacji, wprowadziłem kilka ważnych zasad w moim życiu. Najważniejsza to wystrzegać się jakiejkolwiek formy luksusu, ponieważ właśnie on sprawia, że człowiek czuje się zadowolony i traci chęć do walki”. Norweski sportowiec miał wówczas czterdzieści lat i nadal święcił triumfy.

Brak ascezy sprawia, że człowiek obrasta w tłuszcz i w końcu staje się ociężały. W dawnej zakonnej tradycji powtarzano, że klasztorna cela, niczym w więzieniu, powinna być surowa, żeby służyła modlitwie i studium, ale nie przynosiła pocieszenia. Do tego świata nie wolno się przyzwyczaić.

Nie sposób zachować psychiczno-duchową higienę bez odcinania się od rzeczy niepotrzebnych, a wyrzeczenia są absolutnie niezbędne do tego, aby człowiek mógł się rozwijać, a z talentu wynikło coś dobrego. Znana maksyma „od przybytku głowa nie boli” nie sprawdza się w codziennym doświadczeniu. Nadmierna troska o utrzymanie tego wszystkiego odbiera wewnętrzną równowagę i pokój. Nie bez powodu jeden z wersetów hymnu odmawianego na jutrzni brzmi: „Naucz nas, Panie, wyrzekać się rzeczy zbędnych”, cechą mądrości jest bowiem wprowadzenie w swoim życiu porządku.

Krzysztof Pałys OP, Hewel. Wszystko jest ulotne oprócz Boga, W Drodze