Zmarł Izak Goldfinger. Pożegnanie przyjaciela z Izraela

Niemal do ostatnich chwil w ubiegłym tygodniu byli z nim jego przyjaciele z Nowego i Starego Sącza (Zbigniew i Jagoda Malinowie). Był jednym z ostatnich świadków likwidacji żydowskiego getta w Nowym Sączu. Cudem ocalały z obozu w Oświęcimiu, nosił na przedramieniu wytatuowany numer obozowy „161154” - jego zsumowane cyfry dają „18”, co w języku hebrajskim oznacza magiczne słowa: „życie, żyj”.
Wierny druh IV LO od pierwszych lat funkcjonowania szkoły, a potem stały gość i domownik Gimnazjum i Liceum Akademickiego im. Króla Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu. Człowiek wyjątkowo serdecznego charakteru, skromny, nigdy niezabiegający o zaszczyty. Dopóki mu sił starczyło krążył nieustannie pomiędzy Nowym Sączem i Izraelem (kilka razy w roku) dla zbudowania silnego pomostu między swym rodzinnym miastem, a Ziemią Świętą (dla innych Obiecaną). Aktywny działacz Ziomkostwa Sądeczan w Izraelu, przez wiele lat jego przewodniczący, doprowadził do podpisania umowy partnerskiej między Nowym Sączem i izraelskim kurortem Netanią, co zaowocowało także oficjalną wizytą uczniów IV LO w Izraelu w 1997 r. i rozwijanymi na wielu płaszczyznach kontaktami. Mimo zaawansowanego wieku, kipiał humorem, opiekował się uczniami, organizował atrakcyjny program turystyczny i religijny podczas wyprawy, władał piękną polszczyzną w mowie i piśmie. Gdy w latach dziewięćdziesiątych ambasador RP w Izraelu dekorował w imieniu prezydenta RP Izaka Goldfingera Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi RP i Krzyżem Oświęcimskim, w wydawanych w Tel Awiwie polskojęzycznych „Nowinach - Kurierze” dziennikarze napisali:
„Nie ma pod słońcem człowieka, któremu bardziej by się należało to odznaczenie niż Izakowi Goldfingerowi. To jemu zawdzięczać należy nawiązanie stosunków przyjacielskich między Netanią w Izraelu, a Nowym Sączem w Polsce. Jest rzeczą wprost niebywałą, że z tego samego obozu w Oświęcimiu, który złamał i upokorzył ludzi, wyniósł Izak Goldfinger swoją głęboką wiarę w człowieka i swoją miłość do otoczenia. Dlatego przyznany przez prezydenta Wałęsę order ma znaczenie głęboko symboliczne: pozwala wierzyć, że ... dobre uczynki na tym świecie bywają wynagradzane!”
Dzięki Izakowi Goldfingerowi Ziemię Świętą odwiedziło tysiące sądeczan na czele z władzami Nowego Sącza. Pomagał sądeczanom znaleźć pracę, ułatwiał kontakty, organizował w Nowym Sączu i na świecie spotkania ekumeniczne, prowadził uroczystości upamiętniające ofiary Holocaustu pod sądeckim ratuszem i na cmentarzu żydowskim. Jest bohaterem niezliczonej ilości artykułów prasowych, książek, powstawały o nim filmy dokumentalne i prace magisterskie (sądeczanina Andrzeja Gieńca).
Izak Goldfinger ukochał uczniów „Chrobrego”. Był, jest i będzie przez wszystkich zawsze u Chrobrego szczerze kochany. Każdy jego pobyt w szkole przynosił kolejne inicjatywy i trwałe ślady dla budowania przyjaźni między narodami, tolerancji i szacunku dla drugiego człowieka. Sadził z młodzieżą drzewka pamięci, organizował sądecki marsz na Cmentarz Żydowski, przywoził grupy dorosłych i młodzieży z Izraela, opowiadał o sobie i swoich dwóch ukochanych ojczyznach, organizował pomoc charytatywną, fundował stypendia dla uzdolnionych uczniów, zapraszał ich do swojego domu w Ziemi Świętej. Był nie tylko „ambasadorem” Nowego Sącza w Izraelu, ale także ambasadorem szkoły Chrobrego w świecie.
Straciliśmy najwierniejszego przyjaciela. Pozostanie po nim drzewko pamięci (dziś już duża choinka przed szkołą), gabloty z naszych wspólnych wypraw i spotkań. Pozostanie wierna pamięć w naszych sercach. Non omnis moriar, Izaku. Niech Cię Bóg wynagrodzi za Twe dobre, oddane innym życie.

Bogusław Kołcz
Ps. Przy pisaniu tego tekstu wykorzystałem materiały Jerzego Leśniaka opublikowane w książce "Szkoła Chrobrego 1908-2008")
                                                                                 *
Autor jest dyrektorem Gimnazjum i Liceum Akademickiego im. Króla Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu