W Izraelu zmarł profesor Emil Knebel. Sądeczanin, wybitny filmowiec

Milek Knebel urodził się w 1934 r. w znanej sądeckiej rodzinie winiarzy, zamieszkałej przy ulicy Wałowej 4. Wojnę spędził z rodziną na zesłaniu w ZSRR. Był najmłodszym sądeckim Żydem ocalałym z Zagłady, który wrócił do rodzinnego miasta. Z rozrzewnieniem wspominał powrót do Nowego Sącza po wojnie i miłość jaką jego rodzice darzyli to miasto do końca życia. W latach 50. z całą rodziną wyjechał do Izraela. Do Sącza wracał kiedy tylko nadarzała się okazja. Jak mówił, zawsze coś go ściskało za serce, kiedy zjeżdżał z Zabełcza i widział panoramę rodzinnego miasta. Pnąc się po szczeblach kariery zawodowej, został jednym z twórców a potem profesorem Wydziału Filmowego Uniwersytetu w Tel Avivie. Wśród jego uczniów znalazło się wielu wybitnych reżyserów. Najbardziej znanym jest Etgar Keret, reżyser „Meduz”, obsypanych nagrodami na festiwalu w Cannes w 2007 r.
Największym osiągnięciem zawodowym Emila Knebla były zdjęcia do filmu Lionela Rogosina „Come back, Africa” w 1960 r. Ten dramat z pogranicza dokumentu miał premierę na festiwalu w Wenecji, gdzie zdobył nagrodę krytyków filmowych. Film nagrodzono także na festiwalu filmowym w Vancouver. Szczególnie doceniono pracę Knebla, który odebrał szereg wyróżnień (m.in. „Most Worthy Picture of 1960” w Paryżu), jego zdjęcia zaliczono do 10. najlepszych na świecie w filmach z 1960 r. Ponadto pracował z kamerą także przy innych filmach: „Wild is my love” (1963 r., dramat prod. USA); „Adam” (1974 r., dramat prod. Izrael); „Ha-Banana Hashehora” (1976 r., komedia prod. Izrael). W 2010 roku wystąpił w izraelskim dramacie „Andante”.
Jeszcze rok temu Milek Knebel zbierał materiały do autobiograficznej książki. Jego wspomnienia związane z domem na Wałowej w Nowym Sączu i zesłaniem do ZSRR, wykorzystała Anda Rottenberg, która jesienią zeszłego roku przygotowała wystawę VOID. Profesor w przyszłym roku wybierał się ponownie do Nowego Sącza, miasta którego nigdy nie zapomniał.

Łukasz Połomski