Koniuszowa pamięta i wspomina. Rocznica śmierci gen. Franciszka Gągora

Małgorzata Szlag i Beata Jędrusik miały okazję przeprowadzić wywiad z żoną generała, Lucyną Gągor. - Franciszek był wspaniałym i kochającym człowiekiem. Nie miał dla nas za dużo czasu w ostatnich latach. Natomiast wtedy, kiedy był w domu, bardzo mi pomagał, zajmował się również dziećmi. Był osobą, dla której dom i rodzina były zawsze rzeczą ważną, można by powiedzieć, że najważniejszą – wspomina.

– W momencie, kiedy wydarzy się coś tragicznego w życiu, człowiek zaczyna wracać pamięcią do rzeczy sprzed wielu lat. Czasami zastanawiamy się z dziećmi, co by było, gdyby tata jeszcze żył. Co by było lepsze. Czy można było inaczej postąpić. Inaczej z nim porozmawiać. Zawsze będziemy go wspominać jako kochającego i dobrego męża i ojca.

Zobacz także: Sądeczanin młodych: generał Franciszek Gągor w oczach żony

- Katastrofa, która wydarzyła się 10.04.2010 r., na zawsze pozostanie już częścią historii naszego kraju, jednakże to, że szkoła w Koniuszowej nosi imię mojego taty oznacza, że tutejsza społeczność, w miejscu gdzie się wychował i dorastał, na pewno będzie go pamiętała na dłużej – mówi Katarzyna Gągor – Nowak w rozmowie z Patrycją Janiszewską i Sarą Ogorzałek.

- Zawsze byłam i jestem z taty bardzo dumna, dlatego uważam, że jest naprawdę bardzo dobrym przykładem dla uczniów. Jego osoba pokazuje, że dzięki nauce, uczciwej pracy i codziennej systematyczności, ale również poświęceniom i dokonywaniu słusznych wyborów w trakcie naszej życiowej drogi można osiągnąć naprawdę wiele. Kto by przecież przypuszczał wiele lat temu, że to właśnie chłopiec z małej wsi pod Nowym Sączem będzie kiedyś dowodził misjami ONZ na Bliskim Wschodzie czy też stanie na czele naszej armii.

[email protected], fot. SP w Koniuszowej