Trwa wczytywanie strony. Proszę czekać...
Czwartek, 28 marca. Imieniny: Anieli, Kasrota, Soni
18/06/2020 - 01:00

Nie odwracaj wzroku, reaguj. Dlaczego dzieci i młodzież popełniają samobójstwa?

Mimo łatwego dostępu do wszelakich dóbr i usług, wielu ludzi nie jest szczęśliwych. Nie potrafią cieszyć się życiem i korzystać z jego uroków. Czasy pandemii też nałożyły się na nich cieniem. Najczęściej nie pokazują innym, jak bardzo jest im ciężko. Funkcjonują jak dotychczas, często zakładając maskę z przyklejonym uśmiechem. Nikt z najbliższych nawet nie podejrzewa, że w ich głowie kiełkuje zamiar odebrania sobie życia.

Kiedy słyszymy o tym, że ktoś odebrał sobie życie zastanawiamy się, co wpłynęło na taką decyzję? Dlaczego osoba zdecydowała, że nie chce już żyć, skoro jej zachowanie nie dawało podstaw do tego, aby podejrzewać, że cierpi? Sytuacja jest jeszcze bardziej dramatyczna, jeśli w grę wchodzą samobójstwa w grupie ludzi młodych, przed którymi praktycznie jest całe życie. Co takiego musiało się wydarzyć, aby dziecko zapragnęło śmierci? Poszukiwaniu odpowiedzi na te trudne pytania chcemy w Sądeczanin.info poświęcić cykl "Nie odwracaj wzroku, reaguj"

Każdy przypadek aktu samobójczego jest inny i niesie za sobą inną historię - wyjaśnia Magdalena Wajda, psycholog i dyrektor Instytutu Diagnostyki, Opiniodawstwa i Pomocy Psychologicznej WSB-NLU. - Dlatego nie jest łatwo jednoznacznie wyodrębnić przyczyny, które prowadzą do śmierci wśród młodych ludzi. Z punktu widzenia wiedzy psychologicznej można jednak wyróżnić czynniki ryzyka. 

Zobacz także: Koronawirus a związek: dla wielu par to czas wielkiej próby. Jak nie zwariować?

Nawet najdrobniejsze niepowodzenie może urosnąć do wielkiej porażki. Kształtująca się osobowość adolescenta sprawia, że jest on niezwykle wrażliwy, bardzo podatny na sugestie i wpływy innych osób. Towarzyszą mu częste zmiany nastrojów, od euforii do stanów depresyjnych. Warto zaznaczyć, że dorastający człowiek bardzo krytycznie patrzy na siebie. Jeśli coś mu nie wychodzi, to nie stosuje wobec siebie taryfy ulgowej, tylko postrzega siebie jako bezwartościowego. 

Rodzicom nawet nie przychodzi do głowy, że jakaś błahostka dokonała takiego spustoszenia w samoocenie ich dziecka. Wówczas zaczyna ono widzieć tylko zjawiska negatywne i jest rozczarowane. W takich sytuacjach nagle nastolatek preferuje postawę wycofania, dystansu i żyje w poczuciu głębokiego osamotnienia. To subiektywne poczucie bywa tak trudne i niosące ból, że urasta w skrajnych przypadkach do roli głównego życiowego problemu mogącego skłonić go do najgorszego, czyli samobójstwa.

Samobójstwo jako forma zwrócenia na siebie uwagi. Zamach na własne życie dokonany przez młodego człowieka ma być próbą zasygnalizowania faktu, iż nie radzi już on sobie z przeżywanymi emocjami i problemami i ma za zadanie wywołać reakcję wśród osób, które są dla niego znaczące. Bywa też tak, że decyzja o samobójstwie stanowi prymitywną, impulsywną reakcję na krótkie spięcie - np. w sytuacji zagrażającej kary ze strony rodziców czy kompromitacji. W takich sytuacjach próba odebrania sobie życia może stanowić akt demonstracyjny lub teatralny.

W domach, gdzie rodzice nie chwalą swoich dzieci, wytykają błędy i stosują więcej kar niż nagród, wzrasta dziecko, które czuje, że w swojej rodzinie nic nie znaczy. Powoduje to, że towarzyszy mu przekonanie, iż nie jest w stanie stawić czoła trudnym sytuacjom, które go spotykają. Nie wierzy w siebie, czuje się zdany na łaskę losu. Wówczas może się okazać, że w głowie takiego dziecka samobójstwo będzie stanowiło jedyną możliwą ucieczkę od problemów.







Dziękujemy za przesłanie błędu