Koloniści Józefińscy w Zagorzynie koło Łącka
Kolonizacja józefińska była akcją przesiedleńczą, przeprowadzoną w latach 1782 - 1789 na mocy patentu cesarza Józefa II, w ramach której umożliwiono rolnikom z krajów niemieckich osiedlanie się we wschodnich krainach cesarstwa, przede wszystkim w Galicji i Bukowinie. Na ziemi sądeckiej osiadło około tysiąca kolonistów. Nieduża kolonia powstała m.in. w Zagorzynie, wsi graniczącej z Łąckiem. Potomkowie zagorzyńskich kolonistów rozproszyli się po całej Polsce. Niektórzy wyemigrowali do Ameryki, osiedlając się w Teksasie, Connecticut i New Jersey.
Książka Janusza Hetmańczyka opowiada o pierwszych pokoleniach kolonistów w Zagorzynie. Daje wielu czytelnikom szansę poznania losów swej rodziny, niektórym zaś - odkrycia, że ich przodkowie pochodzili znad Renu.
Janusz Hetmańczyk (1960), pasjonuje go genealogia i historia „małych ojczyzn”. Od ponad dziesięciu lat jest prezesem zrzeszenia historyczno-edukacyjnego Stowarzyszenie „Brynica”. Jest autorem wydanej w 2009 r. książki pt. Dobieszowice z „przyległościami”: Niebyła Wesoła, Wymysłów. Historia wsi, a także opublikowanego w Almanachu Sądeckim przyczynku do biografii por. Andrzeja Buchmana „Korsaka”. Jest współautorem opracowań o historii organizacji społecznych w regionie leżącym nad rzeką Brynicą, w województwie śląskim. Od ponad 17 lat bada genealogie kolonistów józefińskich z podsądeckich wsi, głównie: Zagorzyna, Łącka, Barcic. Jest członkiem TMZŁ.
(oprac. JB)