Trwa wczytywanie strony. Proszę czekać...
Piątek, 29 marca. Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona
14/03/2023 - 13:55

Wiele zdziałał jako sędzia i poseł. Największym jego pomnikiem jest ten budynek

Życiorys Józefa Ptasia to przykład niezwykłej kariery syna chłopskiego w Galicji na początku XX w.

Kim był Józef Ptaś? Sędzią, naczelnikiem sądu powiatowego w Mszanie Dolnej oraz Radcą Sądu Krajowego. Dwukrotnie wybierano go posłem do austriackiej Rady Państwa we Wiedniu (1907 – 1918) z ramienia endecji w powiecie limanowskim, który był przecież matecznikiem ruchu ludowego.

O karierze chłopskiego sędzi i posła z Mszany Dolnej pisze Michał Wójcik w najnowszym kwartalniku „Sądeczanin HISTORIA: Sądeccy chłopi”:

Pochodzenie, wykształcenie i początki kariery

Józef Ptaś urodził się 25 grudnia 1864 r. w Harklowej, wsi w powiecie nowotarskim. Był synem Wawrzyńca – rolnika, cieśli i właściciela realności w Nowym Targu. Jego matką była Karolina z Nowellich. Chłopscy rodzice bardzo dobrze wykształcili wszystkich swoich synów. Józef Ptaś ukończył gimnazjum realne w Wadowicach, gdzie 11 sierpnia 1883 r. zdał maturę.

W latach akademickich 1884/1885–1886/1887 podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. 15 lipca 1889 r. uzyskał absolutorium. Odbył służbę wojskową w 13. Pułku Piechoty (niem. Galizisches Infanterieregiment Nr. 13). Jeśli chodzi jego o życie prywatne, możemy stwierdzić jedynie, że był żonaty z Weroniką z Trylińskich (1875–1939), z którą nie mieli dzieci.

Najważniejszą domeną życia publicznego Józefa Ptasia była praca w sądownictwie. Tuż po ukończeniu studiów na UJ rozpoczął praktykę w Sądzie Krajowym Wyższym w Krakowie, którą odbywał od 3 marca 1890 r. (w latach 1890–1893). Po trzech latach został przydzielony do Prokuratorii Państwa. Pracował tam w latach 1893–1896.

W 1895 r. złożył egzamin sędziowski w Sądzie Apelacyjnym w Krakowie. Rok później, w 1896 r., po raz pierwszy otrzymał nominację do Sądu Powiatowego w Mszanie Dolnej, gdzie przez trzy lata był adiunktem. To właśnie w Mszanie Dolnej Ptaś miał w niedalekiej przyszłości osiągnąć swoje największe sukcesy zawodowe oraz polityczne.

Zanim to jednak nastąpiło, w 1899 r. powrócił na kilka lat do Krakowa, gdzie otrzymał nominację na prestiżowe stanowisko zastępcy prokuratora w Prokuratorii Państwa.







Dziękujemy za przesłanie błędu