Trwa wczytywanie strony. Proszę czekać...
Czwartek, 28 marca. Imieniny: Anieli, Kasrota, Soni
25/10/2012 - 09:43

Paulina Jaricot: Dziękczynienie za życie i róże różańcowe

Mija właśnie 150. rocznica śmierci Sługi Bożej Pauliny Jaricot, która nigdy nie wyjechała na misje, ale wspierała je duchowo i materialnie. Była inicjatorką m.in. Róż Żywego Różańca, które istnieją w wielu parafiach w Polsce. Papieskie Dzieła Misyjne w Polsce zapraszają dziś (25 października) wszystkich do wspólnego dziękczynienia za jej życie i dzieła.
Dzień 25 października został zaproponowany na konferencji moderatorów Żywego Różańca i ogłoszony na spotkaniu Papieskich Dzieł Misyjnych i innych środowisk misyjnych w Niepokalanowie. Całe środowisko misyjne i członkowie Żywego Różańca będą wtedy dziękować za przykład życia i zaangażowania misyjnego, jaki zostawiła nam Paulina Jaricot.
Paulina Jaricot urodziła się w Lyonie 22 lipca 1799 roku w rodzinie bogatych przemysłowców i już w wieku 17 lat zdecydowała się żyć tylko dla Boga. Złożyła prywatnie ślub czystości i przyjęła prosty styl życia oraz sposób ubierania się lyońskich robotnic. Dzięki swojemu bratu Fileasowi, który w Seminarium św. Sulpicjusza w Paryżu przygotowywał się do pracy misyjnej w Chinach, dowiedziała się o dramatycznej sytuacji Chińczyków i konieczności misji w tym kraju. Szukała więc sposobu rozbudzenia wśród katolików entuzjazmu dla ich wspomagania.
Znalazła go w 1819 roku. Wtedy to zaczęła tworzyć grupy złożone z 10 osób, z których każda starała się zachęcić do wspomagania misji przez inne 10 osób. Kolejne dziesiątki organizowano w setki, a setki w tysiące. Każdy członek zobowiązywał się do codziennej modlitwy za misje i niewielkiej cotygodniowej ofiary na ten cel. Na każdym szczeblu grupami kierowali odpowiedni przewodnicy.
Pierwszymi członkiniami Dzieła były robotnice, a pierwsze zelatorki zostały wybrane spośród robotnic zrzeszonych w Stowarzyszeniu Wynagrodzicielek Najświętszego Serca Pana Jezusa.
3 maja 1822 roku grupa świeckich, która zgromadziła się w celu przedyskutowania nowych form współpracy misyjnej, przyjęła system Pauliny Jaricot dla wspomagania misji. Na tym spotkaniu jego przewodniczący, Benedykt Coste, powiedział: "Jesteśmy katolikami i w konsekwencji nie powinniśmy pomagać takiej czy innej misji, ale wszystkim misjom świata". Grupa przekształciła się w radę utworzonego Dzieła pomocy misjom.
A Paulina? W tym czasie stała na czele setki członkiń. Wahała się, czy pozostawić dzieło w innych rękach, ale gdy dostrzegła, że nowe kierownictwo może przyczynić się do uniwersalności Dzieła, sama pozostała na uboczu. Swoje zdolności organizacyjne wykorzystała w realizacji innych projektów misyjnej współpracy. "Moim powołaniem - pisała - nie jest przywiązanie się do jakiegoś dzieła w taki sposób, aby zapomnieć o wszystkim innym (...). Chcę pozostać wolną, aby pracować tam, gdzie potrzeby są jeszcze większe".
Najbardziej znanym i rozpowszechnionym w całym świecie dziełem Pauliny Jaricot jest Żywy Różaniec, który zainicjowała w 1826 r. Zaangażowała się również w problemy społeczne ówczesnej klasy robotniczej Francji. Jednak dzieło, w które zainwestowała cały swój majątek, upadło na skutek oszustwa nieuczciwych osób. Sytuacja ta stała się dla niej źródłem niezliczonych cierpień i upokorzeń przez wiele lat, aż do śmierci. Paulina zmarła w 1862 roku w wielkim ubóstwie i opuszczeniu.
Zainicjowane przez nią Dzieło Rozkrzewiania Wiary papieże polecali biskupom, kapłanom i wiernym. W stulecie powstania Dzieła, 3 maja 1922 r., Pius XI Motu Proprio Romanorum Pontificum uczynił je "papieskim" i polecił wprowadzić w całym Kościele powszechnym. Papież Jan XXIII podpisał w 1963 roku dekret stwierdzający heroiczność cnót Sługi Bożej Pauliny Jaricot. Kościół zmierza więc do ogłoszenia jej błogosławioną. Wierni jej rodzinnego Lyonu i członkowie PDRW w całym świecie, wdzięczni za jej charyzmat, trwają w modlitwie o cud, który jest warunkiem beatyfikacji.

Biogram Pauliny Jaricot za: strona Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary
Oprac. KB






Dziękujemy za przesłanie błędu