Dobra książka. Sądeczanin poleca. Paulo Coelho "Pielgrzym" (7)

–  Pomódlmy się. Pomódlmy się, by przezwyciężyć to, co wiedzie do porażki pielgrzyma, gdy odnajdzie już swój miecz – ludzkie przywary. Choćby bardzo długo uczył się wielkich u Wielkich Mistrzów władać ostrzem, jedna z rąk na zawsze pozostanie jego najgroźniejszym wrogiem. Będziemy się modlić abyś – jeśli rzeczywiście odnajdziesz miecz – dzierżył go w dłoni, która cię nie zawiedzie. […]. Zmiłuj się nad tymi, którzy okazują zmiłowanie wobec siebie i uważają się za ludzi dobrych, uznając, że życie jest wobec nich niesprawiedliwe, ponieważ nie zasłużyli sobie na to, co ich spotkało – albowiem ci nigdy nie będą zdolni podjąć Dobrej Walki. Zmiłuj się także nad tymi, którzy są wobec siebie okrutni, dostrzegają w swych czynach  samo zło i winią się za niesprawiedliwość tego świata. Albowiem ci nie znają Twego prawa, które głosi: „U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone”. Zmiłuj się nad tymi, którzy rozkazują, i tymi, którzy przestrzegają swych godzin pracy, sobie zaś poświęcają w zamian niedzielę, kiedy wszystko jest zamknięte i nie ma dokąd iść. Zmiłuj się wszelako także nad tymi, którzy uświęcającą Twe dzieło, przekraczają, granice Twego szaleństwa i kończą zadłużeni lub przybici do krzyża przez własnych braci. Ci bowiem nie znali twego prawa, które głosi: „Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie”! […].

– I jeszcze jedno – powiedział, zanim skrył się za kotarą wodospadu. – Ta sunąca w dół woda nauczy cię, jak być Mistrzem. Pójdę pierwszy, lecz przez cały ten czas między nami pozostanie zasłona wodna. Będę się wspinał, a ty nie zdołasz dostrzec, gdzie dokładnie stawiam stopy ani czego chwytam się dłońmi. Podobnie uczeń nigdy nie można naśladować wszystkich poczynań swego przewodnika. Każdy postrzega życie na własny sposób, każdy inaczej przeżywa porażki, problemy i tryumfy. Uczyć się znaczy stać się znośnym dla siebie samego. […].

Jeżeli kocham to, co robię, wszystko jest w porządku, lecz jeśli nie, nigdy nie jest za późno, aby to zmienić. Godząc się na zmiany, mogłem stać się urodzajnym skrawkiem ziemi i pozwolić twórczej wyobraźni, by zasiała we mnie ziarno.

– Wszystko, czego się uczyłem, także Agape, ma sens pod warunkiem, że jesteś z siebie zadowolony. W przeciwnym razie ćwiczenia, które poznałeś, stopniowo rozbudzą w tobie pragnienie zmiany. Aby nie zwróciły się przeciw tobie, musisz przystać na tę przemianę. To najtrudniejsza chwila w życiu człowieka. Chwila, gdy pragnie podjąć Dobrą Walkę, lecz czuje się niezdolny do zaakceptowania zmiany, która umożliwi mu stoczenie tej walki. Wówczas wiedza zwraca się przeciwko temu, kto ją posiadł. […].

Istnieją jednak problemy, które zmuszają nas do wyboru drogi – innej niż ta. Są to sprawy powszednie, takie jak decyzje zawodowe, zerwanie związku, zawieranie znajomości. Każda z tych drobnych decyzji może oznaczać wybór między życiem a śmiercią. Kiedy rankiem wychodzisz z domu, żeby udać się do pracy, wybierasz środek transportu, a ten albo dowiezie  cię całego i zdrowego przed wejście do biura, albo przydarzy mu się wypadek, który pociągnie za sobą śmierć pasażerów. W ten sposób banalna decyzja może zaważyć na całym ludzkim życiu. […].

– Jedynym sposobem podjęcia właściwej decyzji jest uświadomienie sobie, jaka decyzja byłaby zła – wyjaśnił Petrus, kiedy podzieliłem się z nim swoimi wątpliwościami. – Trzeba rozważyć inne możliwości, bez obaw i trzeźwo oceniając ich walory, a potem dokonać wyboru. I wtedy Petrus nauczył mnie ĆWICZENIA CIENI.

Cytaty pochodzą z książki: Paulo Coelho, Pielgrzym, przekład Krystyna Szeżyńska-Maćkowiak, Świat Książki, Warszawa 2003.