Rekolekcje wielkopostne cz. 6: „Oblicze Jezusa zachowało się na jej twarzy”

W dzisiejszych rozważaniach rekolekcyjnych pochylimy się nad szóstą stacją drogi krzyżowej. W momencie, w którym Weronika otarła Jezusowi twarz, Jego święte oblicze nie zachowało się na jej chuście – zachowało się na jej twarzy. Może odtąd, podobna do Niego, promieniowała tym, czym On promieniował – promieniowała miłością zmiażdżoną, pokonaną, cierpiącą, czyli miłością prawdziwą.

- W szóstej stacji drogi krzyżowej spotykamy przedziwną kobietę, która odważyła się na drobny gest – gest po ludzku zupełnie bez sensu. Bo naprawdę nie miało sensu podchodzenie do tego mężczyzny z pooraną, zakrwawioną i zapoconą twarzą. Nie miało sensu ocieranie tej twarzy, skoro ciągle miał na sobie cierniową koronę i skoro wciąż na tę twarz spadały kolejne krople krwi. Nie miało sensu udzielanie miłosierdzia człowiekowi, który zaraz zostanie przebity gwoźdźmi, zostanie wystawiony na promienie palącego słońca o trzeciej godzinie dnia i skoro zaraz miał umrzeć. Nie miało sensu narażanie się. Nie miało sensu czynienie gestu, który prawie nic nie znaczy. Malutkiego gestu dobra, który w powodzi zła, w powodzi cierpienia jest tylko kroplą i nic nie znaczącym epizodem łatwym do przeoczenia – mówi o. Michał Legan w szóstym odcinku rekolekcji wielkopostnych.

Zobacz też Rekolekcje wielkopostne cz. 5: „Już nigdy nie był takim samym człowiekiem”

I oto ta niezwykła kobieta, której tradycja nadaje nowe imię – imię Weronika. Vera icon – prawdziwy obraz. Oto ona odkrywa, że pod warstwą cierpienia, pod warstwą krwi i łez jest jeszcze człowiek. Jest ktoś piękny. Jest ktoś bardzo samotny. Kto nie potrzebuje, by dla niego zmienić cały świat. Kto nie potrzebuje by naprawić wszystko wokół. Ktoś kto nie potrzebuje żeby się głęboko i natychmiast całkowicie nawrócić. On tu i teraz potrzebuje tylko żeby mu wytrzeć twarz – dodaje. (opr. [email protected] Fot. i Film Profeto)

Skomentuj