Prywatne pisma "Świętej z Kalkuty"

Fragment wprowadzenia

„Jeśli kiedykolwiek będę Świętą – na pewno będę Świętą od ‘ciemności’. Będę ciągle nieobecna w Niebie – aby zapalać światło tym, którzy są w ciemności na ziemi”(1) . Jeśli potraktujemy te słowa Matki Teresy jako swego rodzaju motto wyrażające jej misję, to staną się one kluczem do zrozumienia jej życia duchowego – a właściwie całego życia. „Pójdź, bądź moim światłem” – zażądał Jezus, a Matka Teresa usiłowała być tym światłem Bożej miłości w życiu ludzi doświadczających ciemności. Jednakże ceną, jaką ona – paradoksalnie i zupełnie nieoczekiwanie – musiała zapłacić za realizację tej misji, było to, że sama żyła w „straszliwej ciemności”. W liście do jednego ze swych kierowników duchowych pisała:
Ojcze – od roku 49 albo 50 to straszliwe poczucie pustki – ta niewypowiedziana ciemność – ta samotność – ta nieustanna tęsknota za Bogiem – która przyprawia mnie o ten ból w głębi serca. – Ciemność jest taka, że naprawdę nic nie widzę – ani umysłem, ani rozumem. – Miejsce Boga w mojej duszy jest puste. […] – Czasem – słyszę po prostu, jak moje serce krzyczy – „Mój Boże”, i nic więcej się nie dzieje. – To tortury i cierpienie, których nie potrafię wytłumaczyć. (2)
Ta książka bada niezgłębione życie wewnętrzne Matki Teresy widziane z perspektywy tego motta wyrażającego jej misję. Nie jest to rozprawa teologiczna, lecz raczej pokazanie nieznanych wcześniej aspektów jej życia wewnętrznego, poprzez które lepiej rozumiemy jej niezachwianą wiarę i głęboką miłość do Boga i bliźniego.
Podczas procesu kanonizacyjnego ujawniły się trzy aspekty życia wewnętrznego Matki Teresy. Są nimi:  prywatny ślub złożony przez nią jeszcze w okresie, gdy była loretanką, doświadczenia mistyczne towarzyszące natchnionemu pomysłowi założenia Misjonarek Miłości oraz bliski udział w krzyżu Chrystusa przez długie lata wewnętrznej ciemności. [...]

Matka Teresa. „Pójdź, bądź moim światłem”, przekład: Michał Romanek, Wydawnictwo Znak, 2008
W cytowanych fragmentach nie uwzględniono przypisów