Oswoić raka. Inspirujące historie i przewodnik po emocjach (5)

OLA

[…]

Dziś masz zupełnie inne podejście. Kiedy pojawiła się nadzieja?

Mam analityczny umysł, staram się sobie wszystko logicznie wytłumaczyć. Sprawdzałam swoje szanse w specjalnych kalkulatorach w internecie, nie polecam tego nikomu. Faktycznie w moim przypadku rokowania były znacznie gorsze niż przy innych typach nowotworów piersi, pięćdziesiąt procent kobiet przeżywa dziesięć lat po diagnozie, możliwe, że te statystyki się poprawią, bo niedawno weszły na rynek nowe leki. Uświadomiłam sobie, że mogę się znaleźć albo w tej połowie, która umrze, albo w tej połowie, która przeżyje, i nie mam na to żadnego wpływu. […]

Pamiętam tunel, w którym byłaś. Jak udało Ci się z niego wyjść?

To był proces. Po zakończeniu leczenia nadchodzi moment, gdy większość pacjentów zaczyna doszukiwać się przerzutów. Wszystko boli, chcą robić badanie PET*, mają poczucie, że choroba się na pewno rozsiała. Gdy ja byłam na tym etapie, zadzwoniła do mnie koleżanka, Ania. Zapytała, co u mnie, powiedziałam, że już jestem po leczeniu, chemioterapia podziałała, czuję się dobrze, ale nie wiem, co będzie dalej. Ona, zupełnie zdrowa osoba, odpowiedziała: „To dokładnie tak jak u mnie, też nie wiem, co będzie dalej”. Tym jednym zdaniem, prostym i oczywistym, uświadomiła mi, że nikt nie może przewidzieć przyszłości. Dlaczego my, osoby po leczeniu, mamy się tym bardziej zadręczać niż inni? Po co tak mocno trzymać się życia, które będzie udręką, wiecznym strachem i czekaniem na najgorsze?

Trzeba żyć, niezależnie od tego, czy to życie potrwa jeszcze miesiąc czy sześćdziesiąt lat. […]

Musiałaś sobie to sama poukładać w głowie?

Momentem oświecenia było spotkanie z dziewczynami z grupy facebookowej, świadomość, że wiele z nich się po prostu wyleczyło. Spotkałam się z jedną z nich, pokazała mi swoją nową fryzurę… Nawet nie myślałam, że moje włosy kiedyś odrosną! Kilka razy spotkałam się z Olą w Centrum Onkologii. To było takie wspierające! Dlatego teraz staram się spotykać ze „świeżynkami” w Instytucie, czasem odwiedzam je na oddziale. Czuję potrzebę, żeby im pomagać.

[…]

Dziś o swoich doświadczeniach mówisz z uśmiechem. Ile czasu minęło od diagnozy?

Ponad dwa lata.

W ciągu tych dwóch lat okazało się, że można przejść przez diagnozę, przez chemię, trzy operacje, radioterapię i wrócić do normalnego życia. A włosy odrosną. [...]

„Oswoić raka” Agnieszka Witkowicz-Matolicz, Adrianna Sobol, Znak Horyzont, Kraków 2020
Dziękujemy wydawnictwu Znak Horyzont za udostępnienie wybranych fragmentów