"Niektórzy mają na ten temat inne zdanie"

Fragment Prologu:

(...) — Niektórzy mają na ten temat inne zdanie. Sam monsieur Eiffel wspomniał nam o pewnym incydencie z twoim udziałem, do którego doszło na przyjęciu z okazji ukończenia budowy. Przypominasz sobie, Victorze? Przed oczyma przelatuje mu kalejdoskop zdarzeń. Przyjęcie... Orkiestra... Fajerwerki... W jego wspomnieniach rozbłyskują na tle nocnego nieba jak kolorowe, świetliste pająki wspinające się po żelaznej sieci.— Tak... — mruczy niewyraźnie. — To wszystko... Wszystko zaczęło się na tamtym przyjęciu.— Mogę zabrać cię tam za pomocą hipnozy — napływa kojący głos Vanrela. Psychiatra unosi na wysokość oczu jakiś połyskujący przedmiot. Kieszonkowy zegarek na kosztownym, złotym łańcuszku.— Pan wie, na czym ona polega? — pyta ochrypłym głosem przypominający zgarbionego sępa doktor Maunier.— Nie jestem pewien. Proszę mi wyjaśnić.— Oczywiście. W hipnozie kluczowy jest przedmiot albo bodziec, który skupia uwagę pacjenta. Działa jak wytrych. Przy jego pomocy hipnotyzer otwiera drzwi do podświadomości. To właśnie zamierzamy dziś zrobić. Zapada cisza.

— To niebezpieczne? — pyta beznamiętnie Victor.— Jak każde narzędzie, może być niebezpieczne w rękach nieodpowiedniego człowieka. Lecz proszę się nie obawiać. W dziedzinie hipnozy doktor Vanrel jest znakomitym specjalistą. A doktor Duval i ja jesteśmy tu również po to, żeby czuwać nad prawidłowym przebiegiem badania. Pacjent powoli, bez entuzjazmu kiwa głową.— Jestem gotów.— Policzę od trzech do jednego — oznajmia Vanrel, unosząc zegarek na łańcuszku. — Kiedy skończę, znowu znajdziesz się na przyjęciu. Spójrz mi w oczy. — Victor spełnia prośbę. — Trzy... Dwa... Jeden...Znienacka przemożna, niewidzialna siła wciska Victora w głąb fotela. Świat wypełnia się czarnymi jak noc źrenicami Vanrela. (…)

Paulina Kuzawińska, Cienie Paryża, wydawnictwo Lira, Warszawa 2021
Dziękujemy Wydawnictwu Lira za udostępnienie cytowanych fragmentów