Muszę uczciwie wyznać, że jest kilka rzeczy, które mnie zastanawiały. A oto dwie z nich. Jedną jest powodzenie sitcomu „Teoria wielkiego podrywu”. Nie śmieszy mnie nieustanne udawanie przez dorosłych – smarkaczy z podstawówki. Mam wrażenie, że to ten rodzaj humoru, który może mieć odbiorców około dziewiątego roku życia, a i to niezbyt długo. Jak długo ma się dziewięć lat? Przez rok.

Drugą kwestią niezrozumiałą jest powodzenie partii Prawo i (za przeproszeniem) Sprawiedliwość. Dopiero dziś uderzyło mnie, że występuje tu ten sam mechanizm, co przy wspomnianym, a nieśmiesznym serialu. Także tutaj polityczni oficerowie PiS-u odwołują się do umysłów dziewięciolatków. Tak zwana żelazna gwardia wyborców PiS-u – a w każdym razie tak mi się wydaje – osiadła w wygodnej, dziecięcej świadomości. Pytania są tu proste, odpowiedzi nieskomplikowane. Winien jest wszystkiemu Donald z III B. Oraz jego koledzy z podwórka.

Pani Europa też nas nie rozumie. Co prawda jest naszą wychowawczynią, ale ma ze trzydzieści lat i dawno zapomniała, jak żyją młodzi. Czyli my, dziewięciolatki. Co tam nasza Pani. Starucha, mówiąca w językach, których nie potrafimy się nauczyć. Niech wyp...ala!

Chłopaki z sąsiedniej wioski (ci z Czechówka, a najbardziej z Węgrowa) są nawet morowi, ale już tamci zza rzeki nie mają prawa do nas przychodzić. Może jeszcze chcieliby naszych dziewczyn? Nie pozwolimy! Walniemy ich cegłówką.

Dzisiaj bawimy się w podchody, każdy ma pepeszę z patyka i granat ze zgniłej pomarańczy. To jest gwardia i ona nas uratuje. Za parę lat będzie prawdziwa wojna i wtedy nie oddamy nawet guzika. Mamy przecież nasze grupy rekonstrukcyjne, jak w prawdziwym świecie, tylko sto i więcej lat wstecz. W ostateczności wezwiemy naszych zombie.

Wielki podryw w toku.