Trwa wczytywanie strony. Proszę czekać...
Czwartek, 28 marca. Imieniny: Anieli, Kasrota, Soni
23/05/2019 - 09:20

Dobra książka. Sądeczanin poleca. Matka w literaturze (3)

Matka – najpiękniejsze słowo na świecie. Znane w każdej kulturze i szeptane przez wszystkie usta. Mama towarzyszy nam w naszych upadkach i żyje naszymi sukcesami, a kiedy odchodzi… zapisuje się w duszy dziecka, by zawsze mogło odnaleźć właściwy kierunek na drodze, która nagle zacznie niepokojąco skręcać.

Adam Mickiewicz „Dziady” cz. III  fragment sceny VIII

LOKAJ

do Senatora

Czy Pan rozkaże wpuścić te panie — kobiety —

Pan wie — co wysiadają tu co dzień z karety —

Jedna ślepa, a druga —

SENATOR

Ślepa? któż to ona?

LOKAJ

Pani Rollison

PELIKAN

Matka tego Rollisona.

LOKAJ

Co dzień tu są.

SENATOR

Odprawić było —

DOKTOR

Z Panem Bogiem!

LOKAJ

Odprawiamy, lecz siada i skwierczy pod progiem.

Kazaliśmy brać w areszt, — ze ślepą kobiétą

Trudno iść, lud się skupił, żołnierza wybito.

Czy mam wpuścić?

SENATOR

E! rady sobie dać nie umiesz —

Wpuścić, tylko aż do pół schodów — czy rozumiesz?

A potem ją sprowadzić — aż w dół — o tak tęgo;

z gestem

Żeby nas nie nudziła więcej swą włóczęgą.

Drugi Lokaj wchodzi i oddaje list Bajkowowi

No, czegóż stoisz, pójdźże —

BAJKOW

Elle porte une Littre.

oddaje list

SENATOR

Któż by to za nią pisał?

BAJKOW

La princesse peut-être.

SENATOR

czyta

 

Księżna! skąd jej to przyszło? na kark mi ją wpycha.

Avec quelle chaleur! — Wpuścić ją, do licha.

Wchodzą dwie Damy i Ksiądz Piotr

PELIKAN

do Bajkowa

To stara czarownica, mère de ce fripon.

SENATOR

grzecznie

Witam, witam, któraż z pań jest pani Rollison?

P. ROLLISON

z płaczem

— Ja — mój syn! Panie Dobrodzieju…

SENATOR

Proszę — chwilę,

Pani masz list, a po cóż przyszło tu Pań tyle?

DRUGA DAMA

Nas dwie.

SENATOR

do Drugiej

I po cóż Panią mam tu honor witać?

DRUGA

Pani Rollison trudno drogi się dopytać,

Nie widzi. —

SENATOR

Ha! nie widzi — a to wącha może?

Bo co dzień do mnie trafia.

DRUGA

Ja tu ją przywożę,

Ona sama i stara, i nie bardzo zdrowa.

P. ROLLISONOWA

Na Boga…!

SENATOR

Cicho.

do Drugiej

Pani któż jesteś?

DRUGA

Kmitowa.

SENATOR

Lepiej siedź w domu i miej o synach staranie,

Jest na nich podejrzenie.

KMITOWA

bladnąc

Jak to, jak to? Panie!

Senator śmieje się

P. ROLLISONOWA

Panie! litość — ja wdowa! Panie Senatorze!

Słyszałam, że zabili — czyż można, mój Boże!

Moje dziecko! — Ksiądz mówi, że on jeszcze żyje;

Ale go biją, Panie! któż dzieci tak bije! —

Jego zbito — zlituj się — po katowsku zbito.

Płacze

SENATOR

Gdzie? kogo? — gadaj przecie po ludzku, kobiéto.

P. ROLLISONOWA

Kogo? ach, dziecko moje! Mój Panie — ja wdowa —

Ach, wieleż to lat, póki człek dziecko wychowa!

Mój Jaś już drugich uczył; niech Pan wszystkich spyta,

Jak on uczył się dobrze. — Ja biedna kobiéta!

On mnie żywił ze swego szczupłego dochodu —

Ślepa, on był mnie okiem — Panie, umrę z głodu.

SENATOR

Kto poplótł, że go bili, nie wyjdzie na sucho.

Kto mówił?

P. ROLLISONOWA

Kto mnie mówił? ja mam matki ucho.

Ja ślepa; teraz w uchu cała moja dusza,

Dusza matki. — Wiedli go wczora do ratusza;

Słyszałam —

SENATOR

Wpuszczono ją?

P. ROLLISONOWA

Wypchnęli mię z progu

I z bramy, i z dziedzińca. Siadłam tam na rogu,

Pod murem; — mury grube, — przyłożyłam ucho —

Tam siedziałam od rana. — W północ, w mieście głucho,

Słucham — w północ, tam z muru — nie, nie zwodzę siebie;

Słyszałam go, słyszałam, jak Pan Bóg na niebie;

Ja głos jego słyszałam uszami własnemi —

Cichy, jakby spod ziemi, jak ze środka ziemi. —

I mój słuch wszedł w głąb muru, daleko, głęboko;

Słyszałam, męczono go —

SENATOR

Jak w gorączce bredzi!

Ale tam, moja Pani, wielu innych siedzi?

P. ROLLISONOWA

Jak to? — czyż to nie był głos mojego dziecięcia?

Niema owca pozna głos swojego jagnięcia.

Śród najliczniejszej trzody — ach, to był głos taki! —

Ach, dobry Panie, żebyś słyszał raz głos taki,

Ty byś już nigdy w życiu spokojnie nie zasnął!

SENATOR

Syn Pani zdrów być musi, gdy tak głośno wrzasnął.

P. ROLLISONOWA

pada na kolana

Jeśli masz ludzkie serce…
 

Cytaty pochodzą z III części "Dziadów" Adama Mickiewicza







Dziękujemy za przesłanie błędu