Dobra książka. Sądeczanin poleca. K. Knotz, "Obudzić sakrament małżeństwa" (3)

Na tym etapie małżeństwa realizują już świadomie życie sakramentem małżeństwa i mogą się cieszyć największymi owocami tego sakramentu.  Podejmują proces rozeznania duchowego obecności Boga w ich więzi. Dobrze odczytują nawzajem swoje potrzeby i je zaspakajają. Na tym najwyższym stopniu życia tajemnicą małżeństwa małżonkowie są świadomi bezpośredniego działania Chrystusa przychodzącego do nich w ich więzi małżeńskiej przez ich męskość i kobiecość. Dopiero odkrycie takiego szczególnego działania Chrystusa oznacza pełne doświadczenie łaski sakramentu małżeństwa, która intensyfikuje obecne już wcześniej działanie Boga w więzi małżeńskiej.  Mąż i żona wierzą, że małżeństwo zjednoczone z Bogiem jest skutecznym znakiem objawiania się Boga, najpierw wobec nich, potem wobec ich dzieci i innych ludzi. Małżeństwa na tym etapie mają świadomość, że sakrament małżeństwa stanowi zaślubiny mężczyzny i kobiety w Chrystusie i rozpoczyna życie ich wspólnoty w przymierzu z Nim. […]. Przez ciała małżonków Boska „Jedność Trojga” może się objawiać w ludzkiej „jedności dwojga”, czyli relacja miłosna między Ojcem, Synem i Duchem Świętym może się objawić w relacji między mężczyzną i kobietą. Dzięki łasce sakramentu nierozerwalna więź małżeńska uczestniczy także w nierozerwalnej więzi Chrystusa ze swoim Kościołem. Oznacza to, że małżeństwo stanowi autentyczny mały Kościół domowy, w którym zawsze obecny jest Chrystus. Budując swoją więź, małżonkowie w sposób świadomy budują jednocześnie wspólnotę Kościoła. […]. Sakrament małżeństwa jest ich własnym życiem oddanym Bogu, a ich życie małżeńskie, będące sakramentem, staje się dla nich źródłem łask Bożych. Piękno tych małżeństw wypływa nie z ich doskonałości, ale ze zdolności troszczenia się o więź małżeńską. Rozpoznają obecność Chrystusa w więzi małżeńskiej przez doświadczenie jedności w różnorodności myśli i uczuć. Poddają się prowadzeniu Ducha Świętego, który uwrażliwia małżonków na siebie wzajemnie i ukazuje im kierunki dalszego rozwoju ich więzi. Dialog małżeński, który umożliwia im rozmowę i rozpoznawanie działania Boga w ich więzi, staje się ich naturalnym stylem życia. Troszczą się także o inne formy umacniające relację małżeńską: modlitwę małżeńską, randkę małżeńską, wspólne posiłki, wspólną sypialnię, życie sakramentalne, towarzyszenie duchowe, wspólne podejmowanie dzieł apostolskich… […]. Pierwotną intuicję, jak ma wyglądać małżeństwo, zaszczepioną w  mężczyźnie i kobiecie w akcie stworzenia, można nie tylko wypaczyć, ale nawet zniszczyć. Dlatego niektórzy ludzie nie nadają się do małżeństwa. Ludzie pozbawieni pierwotnej intuicji odnośnie do życia małżeńskiego, zamiast związku na całe życie, preferują pełen nieufności i lęku związek na próbę. Nie potrafią powierzyć się sobie wzajemnie i sobie zaufać. Pragnienia wierności i wyłączności, wspólnego życia aż do śmierci mogą zostać wypaczone przez współżycie seksualne w poprzednich związkach. W niektórych przypadkach łamanie przekazania „nie cudzołóż” prowadzi nawet do zaniku zdolności człowieka do trwania w wierności i uniemożliwia stworzenie trwałego związku małżeńskiego. Także wizja małżeństwa, które urodzi i wychowa dzieci, może zostać zastąpiona decyzją całkowitego wykluczenia dzieci ze swoich planów życiowych. Nie noszą w sobie również tej intuicji „początku” osoby gotowe uśmiercić własne poczęte dziecko, gdyby do tego poczęcia doszło w niesprzyjających, według nich, okolicznościach.

Cytaty pochodzą z książki: Ksawery Knotz OFMCap, Obudzić sakrament małżeństwa, Edycja św. Pawła, Częstochowa 2018.