Cuda za przyczyną o. Stanisława Papczyńskiego: Cud beatyfikacyjny

Wczoraj Ojciec Święty Franciszek dokonał kanonizacji pochodzącego z Podegrodzia O. Stanisława Papczyńskiego. Jednak za nim Sługa Boży mógł zostać ogłoszony błogosławionym, a później świętym, Kościół musiał zbadać i zatwierdzić cuda dokonane za Jego przyczyną.

Weryfikację cudu zarówno w przypadkach beatyfikacji, jak i kanonizacji reguluje konstytucja apostolska Divinus Perfectionis Magister, wydana przez Jana Pawła II 25 stycznia 1983 r.

Weryfikacja cudu jest procesem wieloetapowym, toczy się na dwóch szczeblach: diecezjalnym oraz watykańskim. Wszystkie zebrane na etapie diecezjalnym dokumenty biskup przesyła do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Następnie z dokumentacją zapoznają się lekarze z komisji lekarskiej Kongregacji.

Dzisiaj prezentujemy cud beatyfikacyjny.

Cud uznany przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych, w procesie beatyfikacyjnym Ojca Stanisława Papczyńskiego (nieoczekiwane ożywienie/podjęcie ciąży w 7-8 tygodniu po samoistnym jej przerwaniu przez „poronienie wewnętrzne”)

W 2000 roku pani N. po raz pierwszy spodziewała się dziecka, jednak nastąpiło poronienie samoistne. W lutym następnego roku ponownie zaszła w ciążę, której dnia 22 marca mało nie straciła, także wskutek poronienia. Z tego powodu została przyjęta do szpitala, gdzie wykonano trzy badania ultrasonograficzne, z których ostatnie, z dnia 30 marca, jasno wykazało żywotność płodu i normalny stan pęcherzyka płodowego. Tego dnia została wypisana ze szpitala; jednak dnia 1 kwietnia, ze względu na występujące bóle brzucha, zmuszona została ponownie udać się do szpitala. Badania ultrasonograficzne wykazały, że płód pozbawiony jest czynności serca i dlatego została postawiona diagnoza poronienia wewnętrznego. Ponadto zaobserwowano zmniejszenie pęcherzyka płodowego w porównaniu z wymiarami, jakie osiągnął w poprzednich dniach. Lekarz zalecił matce odstawienie lekarstw podtrzymujących ciążę, aby mogło dojść do samoistnego poronienia. Kolejne badanie wykonane następnego dnia potwierdziło diagnozę. Gdyby w ciągu kilku dni nie doszło do samoistnego poronienia, lekarz planował przeprowadzić zabieg usunięcia martwej ciąży.

W tym czasie, tj. od dnia 28 marca, kilku członków rodziny pani N. i inne osoby zaczęły wzywać pomocy Bożej, za wstawiennictwem Sługi Bożego Stanisława od Jezusa i Maryi Papczyńskiego o pomyślne rozwiązanie tej sprawy. Dnia 4 kwietnia następne badanie ultrasonograficzne nieoczekiwanie wykazało, że płód na nowo odzyskał czynność serca. Ku zaskoczeniu wszystkich lekarz stwierdził ożywienie płodu. Zważywszy na wcześniejszą, dwukrotnie potwierdzoną diagnozę, że dziecko nie żyje, wydało się to niemożliwe. Lekarz postanowił powtórzyć badanie innym aparatem. Wynik niezbicie potwierdził, że dziecko żyje. Uznano natychmiast, że to wydarzenie dokonało się poza działaniem sił natury i że zbiegło się czasowo z nowenną za wstawiennictwem Ojca Stanisława Papczyńskiego. Dnia 17 października urodziło się żywe i zdrowe dziecko.

Opisane wydarzenie zostało przebadane w procesie diecezjalnym (lata 2003-2004) a następnie w Rzymie przez Konsultę Lekarzy (12 maja 2005 r.) – wybitnych profesorów i Konsultę Teologów (20 września 2006 r.). 16 grudnia 2006 r. Ojciec Święty Benedykt XVI upoważnił Kongregację Spraw Świętych do promulgacji dekretu uznającego cud dokonany przez Boga za wstawiennictwem Sługi Bożego Stanisława od Jezusa Maryi Papczyńskiego. Dnia 16 września 2007 r. w Licheniu, sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej w imieniu Ojca Świętego Benedykta XVI ogłosił Błogosławionym Ojca Stanisława Papczyńskiego.

(P)

źródło: papczynski-kanonizacja.pl