Święta tuż, tuż, a to znak, że dystrybutorzy nie będą rozpieszczać nas mnogością filmowych premier. Na pierwszy rzut idą Małżeńskie porachunki (Dræberne fra Nibe, 2017) w reżyserii Ole Bornedala [Kronika opętania (The Possession, 2012), Zupełnie inne love story (Kærlighed på film, 2007), Księga Diny (I Am Dina, 2002)], z polskim akcentem obsadowym, Marcinem Dorocińskim w roli płatnego zabójcy, Rosjanina Igora Ladpolnego.

Płatny zabójca, jak to płatny zabójca – zostaje wynajęty przez dwójkę głównych bohaterów, Iba (Nicolas Bro) i Edwarda (Ulrich Thomsen), by ten dopomógł im w wysłaniu swoich wybranek na tamten świat. Powód? Stosunkowo błahy.

Mają już dość dotychczasowego życia i chętnie zakosztowaliby swobody na nowo. Przy kieliszku snują misterny plan eksterminacji swoich drugich połówek, a potem wynajmują wspomnianego asasyna Igora. Przyjaciele nie doceniają jednak swoich żon i nieoczekiwanie to oni w mgnieniu oka z łowcy stają się zwierzyną.

Film Bornedala to nie pierwsza skandynawska produkcja, w której wystąpił Dorociński. Przypomnijmy, że w 2010 roku aktor wystąpił w thrillerze erotycznym Kobieta, która pragnęła mężczyzny (Kvinden der drømte om en mand, 2010) w reżyserii Pera Flya, natomiast całkiem niedawno mogliśmy podziwiać go w roli dziennikarza śledczego Piotra Grodeckiego w serialu HBO Pakt (2015-2016) – polskiej wersji brawurowego serialu kryminalnego Układ (Mammon, 2014-2016) Cecilie A. Mosli.

Małżeńskie porachunki to film, który po pierwszym weekendzie wyświetlania stał się prawdziwym hitem w Danii, a już jutro trafia do Polskich kin. W obsadzie, obok Marcina Dorocińskiego, znaleźli się: Ulrich Thomsen z genialnych Jabłek Adama (Adams æbler, 2005, A. T. Jensen) i Festen (1998, T. Vinterberg), Nicolas Bro znany z Nimfomanki (Nymphomaniac, 2013) Larsa von Triera i trzeciej odsłony serialu Most nad Sundem (Broen, 2011-), Lene Maria Christensen z Braci (Brødre, 2004) Susanne Bier oraz Mia Lyhne (Szef wszystkich szefów [Direktøren for det hele, 2006, L. Von Trier]).  

Tak więc Małżeńskie porachunki typujemy na film tygodnia, a poniżej zestawiamy dla Was pozostałe trzy produkcje wchodzące do repertuaru sądeckich kin.

[CARRIE PILBY, 2016, reż. Susan Johnson]

„Inteligentne, cięte dialogi oraz świetna Powley w komediowej roli”, tak Wendy Ide ze Screen International podsumowuje Carrie Pilby (2016), debiut reżyserski Susan Johnson. Film został oparty na bestsellerowej powieści Caren Lissner, wydanej po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych w 2003 roku nakładem wydawnictwa Harlequin, ponownie w 2010 roku, w nowej serii wydawnictwa kierowanej do nastoletnich czytelników.

Książka należy do odmiany literatury popularnej zwanej „chic lit”, w której najczęściej opisuje się historie młodych, samotnych kobiet. Powieści są pisane zazwyczaj w narracji pierwszoosobowej, a język jest lekki i humorystyczny. Do największych i najsłynniejszych utworów tego gatunku należą Dziennik Bridget Jones (Bridget Jones's Diary, 1996) autorstwa Helen Fielding oraz Diabeł ubiera się u Prady (The Devil Wears Prada, 2003) Lauren Weisberger.

Carrie Pilby to dziewiętnastoletnia mieszkanka Nowego Jorku, która właśnie ukończyła studia na Harwardzie. Pomimo niezwykłej inteligencji dziewczyna ma problem z przystosowaniem się do rzeczywistości. Uważa, że jest ostatnią normalną osobą w świecie opanowanym przez hipokryzję i seks. Carrie nie lubi wychodzić z domu, nie ma przyjaciół, pracy i nie chodzi na randki.

Za radą terapeuty zgadza się zrealizować sześciopunktowy plan działania: zrobić coś, co uwielbiała jako dziecko, przeczytać ulubioną książkę, sprawić sobie zwierzątko, zdobyć przyjaciela, iść na randkę i spędzić z kimś sylwestra. Czy przygotowany przez terapeutę plan pomoże Carrie zmienić podejście do świata i otworzyć się na innych?

W tytułowej roli zobaczymy Bel Powley, młodą Brytyjkę, która pierwsze kroki przed kamerą stawiała w serialach i filmach telewizyjnych, m.in.: S.A.W. Szkolnej Agencji Wywiadowczej (M.I.High, 2007-2014) Murderland (2009) czy Wspólnym domu (The Cabin, 2011) Briana Trenchard-Smitha. W 2015 roku zagrała główną rolę w Wyznaniach nastolatki (The Diary of a Teenage Girl, 2015, M. Heller), filmie opowiadającym historię Minnie, która nawiązuje romans z chłopakiem swojej matki. Zarówno produkcja, jak i rola Bel Powley zostały docenione na całym świecie.

Film zdobył nagrodę Independent Spirit Awards (najlepszy film fabularny), na Festiwalu Filmowym w Edynburgu oraz Grand Prix (sekcja Generacja 14+) na MFF w Berlinie. Powley otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki Gotham Awards oraz nominację do nagrody BAFTA dla najlepszej młodej aktorki. W tym samym roku Brytyjka zagrała jeszcze u boku Nicolasa Houlta oraz Kristen Stewart w Przebudzonych (Equals, 2015) Drake'a Doremusa oraz Randce z królową (Royal Night Out, 2015, J. Jarrold). Aktorka występuje często w teatrze – zarówno w Londynie, jak i w Nowym Jorku.

[MATKA, 2016, reż. Kadri Kõusaar] 

Laureat Estońskiej Nagrody Filmowej 2016 dla najlepszego filmu na Tallinn Black Nights Film Festival oraz zwycięzca Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Kitzbühel, estoński kandydat do Oscara 2017 oraz film zaprezentowany w sekcji Odkrycia podczas ostatniego Warszawskiego Festiwalu Filmowego.

Matka (Ema, 2016) w reżyserii Kadri Kõusaar to oryginalny i zabarwiony fantastycznym czarnym humorem thriller w stylu Agathy Christie, który przedstawia historię Elsy (Tiina Mälberg), tytułowej matki, mieszkanki małego estońskiego miasteczka, w którym wszyscy się znają i o wszystkim wiedzą. Opiekuje się synem Laurim (Siim Maaten), który leży w śpiączce po tajemniczym postrzeleniu.

Elsa bardzo dba o syna, ale męczą ją niekończące się odwiedziny. Lauriego, który pracował jako nauczyciel, nawiedzają koledzy i koleżanki z pracy, uczniowie, przyjaciele, dziewczyna – i wszyscy oni wywnętrzają się Elsie o swoich problemach. Tymczasem miasteczko aż huczy od plotek na temat feralnego zajścia. Czy to możliwe, że tam gdzie wszyscy wiedzą wszystko o wszystkich, może ujść uwadze coś, co wydarzyło się tuż pod ich nosem? Film to tragikomiczne spojrzenie na małomiasteczkową rzeczywistość, w której każdy stara się ugrać dla siebie jak najwięcej.

Reżyserka Matki – Kadri Kõusaar, ukończyła iberystykę na Uniwersytecie w Tartu, opublikowała trzy bestsellerowe powieści i serię krótkich komiksów. Pracowała jako prezenterka radiowa i telewizyjna. Jej reżyserski debiut fabularny – Magnus (2007), był pierwszym estońskim filmem, który trafił do oficjalnej selekcji festiwalu w Cannes i pokazywany był na kilkudziesięciu festiwalach na całym świecie, w tym podczas Warszawskiego Festiwalu Filmowego 2007.

Podczas kolejnej edycji WFF reżyserka zasiadła w Jury Konkursowym, a jej trzeci film fabularny – Matka właśnie, znalazł się w programie zeszłorocznej edycji festiwalu.

[PAKT KRWI, 2016, reż. Steven C. Miller]

Gwiazdy kultowego Con Air – lot skazańców (Con Air, 1997, S. West), John Cusack i Nicolas Cage, znów razem. Tym razem w wybuchowym thrillerze od producentów Ocalonego (Lone Survivor, 2013) Petera Berga i hitu Everest (2015, B. Kormákur).  

W dzieciństwie bracia Lindel mogli liczyć wyłącznie na siebie. Jednak z czasem ich drogi rozeszły się. JP (Adrian Grenier) odniósł sukces w branży budowlanej, a Mikey (Johnathon Schaech) wszedł w konflikt z prawem i został gangsterem. Losy braci ponownie przecinają się, gdy Mikey zostaje porwany, a do JP trafia żądanie zapłaty okupu.

Podczas gdy wszyscy z otoczenia biznesmena są przekonani, że to jego brat stara się wyłudzić pieniądze, JP nie przestaje wierzyć w niewinność Mikeya. Przeczuwając najgorsze, zwraca się o pomoc do dawnego znajomego – prywatnego detektywa Sala (John Cusack). Razem rzucą wyzwanie lokalnej mafii, na której czele stoi bezwzględny Eddie King (Nicolas Cage).

Za kamerą Paktu krwi (Arsenal, 2017) stanął Steven C. Miller, reżyser Maruderów (Marauders, 2016) i Extraction (2015) z Bruce'em Willisem w roli głównej oraz Submerged (2015), fachowiec od kina wartkiej akcji – miłośnik adrenaliny i sztuki tatuażu. Za scenariusz filmu odpowiedzialny jest Jason Mosberg. W obsadzie oprócz wspomnianych Nicolasa Cage'a i Johna Cusacka zobaczymy: Lydię Hull, Adriana Greniera i Johnathona Schaecha.

To tyle na dzisiaj, recenzja filmu tygodnia już wkrótce, do zobaczenie w następnym odcinku, a jutro... idziemy do kina.

Szczegółowe informacje na temat aktualnego repertuaru znajdziecie na stronach internetowych sądeckich kin. Natomiast więcej filmów oczywiście na www.synekdochanowysacz.blogspot.com, www.facebook.com/StowarzyszenieDlaMiasta i www.sadeczanin.info. 

(oprac. Bartosz Szarek)
Fot.: kadr z filmu